گرفتن ویزا یکی از نخستین کارهایی که باید برنامه‌ریزی یک سفر خارجی انجام داد. ویزا یک سند رسمی است که به گردشگران و مسافران اجازه می‌دهد برای یک منظور خاص وارد کشوری شده و به صورت کوتاه یا بلند مدت در آن اقامت داشته باشند. انواع مختلفی از ویزا برای سفر به کشورهای مختلف وجود دارد که هر کدام شرایط خاص خود را دارند. دو مورد از رایج ترین انواع ویزاها ویزای توریستی و ویزای ویزیتوری هستند. هر دوی این ویزاها به شما امکان می‌دهد برای اقامت موقت وارد یک کشور خارجی شوید، اما تفاوت‌های کلیدی بین ویزای توریستی و ویزای ویزیتوری وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره میکنیم.
ویزای توریستی
ویزای توریستی مجوزی است که توسط اداره مهاجرت یک کشور صادر می‌شود و به مسافران اجازه می‌دهد برای مقاصد گردشگری وارد آن کشور شوند. ویزای توریستی معمولاً به مسافران اجازه می‌دهد تا حداکثر سه ماه در این کشور بمانند، اگرچه برخی از کشورها ممکن است اجازه اقامت طولانی‌تری را به افراد گردشگر بدهند. ویزای توریستی معمولاً برای یک یا چند بار ورود معتبر است، به این معنی که مسافران میتوانند در طول اقامت خود کشور را ترک کرده و دوباره وارد شوند. برای دریافت ویزای توریستی، مسافران باید مدارکی معتبری از برنامه‌های سفر خود مانند رزرو هتل و برنامه‌های پرواز ارائه دهند.
ویزای ویزیتوری
ویزای ویزیتوری به مسافران اجازه می‌دهد برای مدتی بین سه ماه تا یک سال برای یک هدف خاص وارد یک کشور خارجی شوند. ویزای ویزیتوری ویزایی غیر مهاجرتی است، به این معنی که تبعه خارجی اجازه اقامت دائم در آن کشور را ندارد. با این همه امکان اقامت موقت با ویزای ویزیتوری وجود دارد. این بدان معنی است که هر چند مسافران نمی‌توانند پاسپورت یا مدارک قانونی دال بر اقامت در یک کشور را دریافت نمایند، اما مجاز به فعالیت‌های کوتاه مدتی در این کشور خواهند بود.
تفاوت ویزای توریستی و ویزیتوری
ویزای ویزیتوری تقریبا شبیه ویزای توریستی است که به مسافران اجازه می دهد برای مقاصد گردشگری وارد کشور دیگری شوند. با این حال، این دو ویزا تفاوت‌هایی دارند. از میان این تفاوت‌ها می‌توان به این مورد اشاره کرد که غالبا در بسیاری از کشورها می‌توان ویزای توریستی را هنگام ورود به فرودگاه، بندر یا هر گونه نقاط مرزی یک کشور دریافت نمود. اما ویزای ویزیتوری حتما باید از قبل از سفارت یا کنسولگری دولت خارجی در کشور مبدا درخواست شود.
مقایسه مدت اعتبار ویزای توریستی و ویزای ویزیتوری
تفاوت ویزای توریستی و ویزیتوری در زمینه مدت اعتبار اینگونه است که ویزای توریستی غالبا سه ماه اعتبار دارد اما ویزای ویزیتوری بسته به مقررات کشور مقصد، برای مدت زمان طولانی‌تری، تا شش ماه یا حتی بیشتر معتبر است.
فعالیت های مجاز با ویزای توریستی در مقابل ویزای ویزیتوری
در مقایسه ویزای ویزیتوری و گردشگری می‌توان گفت که ویزای گردشگری اجازه هیچ فعالیت خاصی را به جز تفریح و بازدید از اماکن دیدنی کشور به مسافران نمی‌دهد. در مقابل ویزای ویزیتوری ممکن است به دلایل کاری صادر شود و اجازه انجام بخشی از فعالیت‌های اقامتی در کشور مقصد در آن مجاز است. معمولاً دلیل درخواست ویزای ویزیتوری یکی از موارد زیر است:
· بازدید از دوستان یا خانواده
· تجارت
· انجام درمان‌های پزشکی
· دریافت فرصت مطالعاتی برای دانشجویان دکتری و یا متخصصان
· شرکت در یک کنفرانس، رویداد علمی یا جشنواره هنری.
مدارک مورد نیاز برای اخذ ویزای توریستی در مقایسه با ویزای ویزیتوری
به منظور دریافت آنلاین ویزای توریستی و یا تقاضای ویزای ویزیتوری به صورت آنلاین، باید مدارکی ارائه شود. در واقع مدارک عمومی دریافت ویزا برای همه کشورها و هر نوع ویزایی یکسان است. این مدارک عبارتند از:
· پاسپورت یا گذرنامه معتبر با اعتبار بیش از 6 ماه
· کپی یا تصویر دیجیتال کارت ملی
· عکس کاغذی یا تصویر دیجیتال عکس
· رسید هزینه صدور ویزا
این مدارک با توجه به شیوه درخواست ویزا اعم از آنلاین و یا حضوری به صورت تصویر دیجیتال با کیفیت ارائه خواهند شد. علاوه بر این برای دریافت ویزای توریستی و ویزیتوری ممکن است نیاز به مدارک زیر داشته باشد:
· برنامه سفر:
شما معمولا برای دریافت هر گونه ویزایی باید توضیحات کلی از برنامه‌های سفر خود به سفارت کشور مورد نظر بدهید. این توضیحات شامل ارائه بلیط رفت و برگشت و محل اقامت است. اگر قصد دریافت ویزای توریستی داشته باشید، قطعا باید مدارک رزرو هتل را به سفارت ارائه نمایید. اما اگر قصد دریافت ویزای ویزیتوری دارید، با توجه به نوع درخواست اعم از دیدار دوستان و آشنایان، درمان و… محل اقامت شما متفاوت خواهد بود که باید اطلاعات مربوط به آن را به سفارت کشور مورد نظر ارائه دهید.
· تمکن مالی:
مدارک تمکن مالی یکی دیگر از مواردی است که معمولا باید برای دریافت ویزای ویزیتوری ارائه داد اما بعضی از کشورها برای صدور ویزای توریستی نیز آن را از شما درخواست میکنند. تمکن مالی مدارکی مبنی بر وجود بودجه کافی برای هزینه‌های سفر است. مبلغ تمکن مالی از شما دریافت نمی‌شود و در نتیجه تنها ارائه تصویری از حساب بانکی شما که بیان‌گر دارایی لازم برای سفر باشد، کفایت می‌کند. این مبلغ با توجه به قوانین هر کشور متفاوت است.
· بیمه درمانی:
برخی از کشورها ممکن است از متقاضیان بخواهند قبل از صدور هر یک از انواع ویزا، مدرکی مبنی بر پوشش بیمه درمانی ارائه دهند. در واقع از آنجا که سفر به یک کشور دیگر ممکن است با حوادث غیرمترقبه‌ای همراه باشد، شما باید مبلغی را به عنوان بیمه درمانی مسافرتی پرداخت کرده و رسید آن را به سفارت کشور مقصد برای دریافت ویزا ارائه دهید. شایان ذکر است که همه کشورها برای صدور ویزای توریستی به این مدرک نیاز ندارند.
· بررسی سوابق:
عدم سوء پیشینه مدرکی است که ممکن است برخی از کشورها برای صدور ویزا اعم از توریستی و ویزیتوری از متقاضیان درخواست نمایند. زمانی که مدارک مورد نیاز در سایت سفارت هر کشور را مطالعه می‌کنید، در صورت نیاز به چنین مدرکی از آن مطلع می‌شوید.
هزینه های دریافت ویزای توریستی و ویزای ویزیتوری
پرداخت هزینه برای صدور ویزا یکی از قوانین اداره مهاجرت همه کشورهای جهان است. در واقع هر کشوری که برای مسافران ویزا صادر می‌کند، پیش از ورود از آنها عوارض ورود به کشورش را دریافت می‌نماید. این هزینه ممکن است برای صدور ویزای توریستی و ویزای ویزیتوری یک کشور فرق داشته باشد. علاوه بر این میزان دقیق هزینه دریافت ویزای توریستی و ویزای ویزیتوری از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. به عنوان مثال هزینه ویزای توریستی و ویزیتوری برای هر نفر کانادا 185 دلار کانادا است که شامل 100 دلار هزینه درخواست به علاوه 85 دلار هزینه اضافی برای بیومتریک است. اما هزینه ویزای توریستی و ویزیتوری استرالیا بین 150 دلار تا 1125 دلار استرالیا متغیر است.
