پول یا وجه یک واحد اقتصادی است که به عنوان یک وسیله مبادله عمومی شناخته شده برای مقاصد معاملاتی در یک اقتصاد عمل می کند. وجه خدمات کاهش هزینه تراکنش، یعنی همزمانی مضاعف خواسته ها را فراهم می کند. این وجه به شکل یک کالا سرچشمه می گیرد که دارای خاصیت فیزیکی است که توسط فعالان بازار به عنوان وسیله مبادله پذیرفته می شود. در نهایت، وجه می‌تواند شامل موارد زیر باشد. ارزهای دیجیتالی تعیین‌شده توسط بازار، مناقصه قانونی رسمی صادر شده یا وجههای فیات، جایگزین‌های وجه و رسانه‌های امانی و ارزهای دیجیتال الکترونیکی. این مقاله جذاب را در دانشگاه کسبوکار دنبال کنید.
درک پول
وجه معمولاً به عنوان ارز شناخته می شود. از نظر اقتصادی، هر دولتی سیستم پولی خود را دارد. ارزهای رمزنگاری شده نیز برای تامین مالی و مبادلات بین المللی در سراسر جهان در حال توسعه هستند.
وجه یک دارایی نقدی است که در تسویه معاملات استفاده می شود. بر اساس پذیرش عمومی ارزش خود در اقتصاد دولتی و در سطح بین المللی از طریق ارز خارجی عمل می کند. ارزش فعلی وجه پولی لزوماً از موادی که برای تولید اسکناس یا سکه استفاده می شود به دست نمی آید. در عوض، ارزش از تمایل به موافقت با یک ارزش نمایش داده شده و تکیه بر آن برای استفاده در معاملات آتی مشتق می شود. این کارکرد اصلی وجه است: یک وسیله مبادله ای به طور کلی شناخته شده، که مردم و اقتصادهای جهانی قصد دارند آن را داشته باشند و مایلند به عنوان پرداخت برای معاملات فعلی یا آتی بپذیرند.
سیستم های وجه اقتصادی
سیستم های وجه اقتصادی برای عملکرد مبادله شروع به توسعه کردند. استفاده از وجه به عنوان ارز یک وسیله متمرکز برای خرید و فروش در بازار فراهم می کند. این اولین بار برای جایگزینی مبادله تجاری ایجاد شد. ارز پولی به ارائه سیستمی برای غلبه بر تصادف مضاعف خواسته ها کمک می کند. همزمانی مضاعف خواسته ها مشکلی است که همه جا در اقتصاد مبادله ای وجود دارد، جایی که برای تجارت، هر طرف باید چیزی داشته باشد که طرف مقابل می خواهد. زمانی که همه طرفین از یک ارز پولی مورد توافق استفاده کرده و با کمال میل آن را بپذیرند، می توانند از این مشکل جلوگیری کنند.استراتژی چیست؟
برای اینکه یک ارز بیشتر به عنوان وجه مفید باشد، باید: 1) قابل تعویض، 2) بادوام، 3) قابل حمل، 4) قابل تشخیص و 5) پایدار باشد. این ویژگی‌ها تضمین می‌کنند که سود کاهش یا حذف هزینه معامله ناشی از تصادف مضاعف خواسته‌ها بر سایر انواع هزینه‌های مبادله مرتبط با آن کالای خاص برتری ندارد.
قابل تعویض
واحدهای کالا باید کیفیت نسبتاً یکنواختی داشته باشند تا با یکدیگر قابل تعویض باشند. اگر واحدهای مختلف کالا دارای کیفیت‌های متفاوتی باشند، ممکن است ارزش استفاده از آنها در معاملات آتی قابل اعتماد یا سازگار نباشد. تلاش برای استفاده از کالای غیرقابل تعویض به عنوان وجه منجر به هزینه های مبادله ارزیابی جداگانه هر واحد از کالا قبل از انجام مبادله می‌شود. کسب درآمد از طریق همین وجه انجام می‌شود.
بادوام
ویژگی فیزیکی کالا باید به اندازه کافی بادوام باشد تا در مبادلات آتی مفید باشد و چندین بار مورد استفاده مجدد قرار گیرد. یک کالای فاسد شدنی یا کالایی که با استفاده در مبادلات به سرعت تخریب می‌شود، برای معاملات آتی مفید نخواهد بود. تلاش برای استفاده از کالای غیر بادوام چون وجه با ارزش مصرف اساساً آینده محور وجه در تضاد است.
قابل حمل
باید به مقادیر کوچک تقسیم شود تا مردم ارزش مصرف اصلی آن را بدانند – به اندازه ای که بتوان مقدار قابل توجهی از کالا را به راحتی حمل یا حمل کرد. کالای غیرقابل تقسیم، کالای غیر منقول یا کالایی با ارزش مصرف اولیه پایین می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. تلاش برای استفاده از یک کالای غیرقابل حمل به عنوان وجه می‌تواند هزینه‌های مبادله‌ای برای حمل فیزیکی مقادیر زیادی از کالای کم ارزش یا تعریف مالکیت عملی و قابل انتقال یک شی غیرقابل تقسیم یا غیر متحرک ایجاد کند.
قابل تشخیص است
اصالت و کمیت کالا باید به راحتی برای کاربران قابل تشخیص باشد تا بتوانند به راحتی با شرایط تبادل موافقت کنند. تلاش برای استفاده از یک کالای غیرقابل شناسایی به عنوان وجه، هزینه های مبادله توافق بر اصالت و کمیت کالا توسط همه طرفین مبادله را ایجاد می کند. نگاهی به مقاله بیندیشید و ثروتمند شوید بیاندازید.
پایدار
ارزشی که مردم برای یک کالا از نظر کالاهای دیگری که مایل به تجارت هستند قائل هستند باید نسبتاً ثابت باشد یا در طول زمان افزایش یابد. کالایی که ارزش آن در طول زمان به طور گسترده ای بالا و پایین تغییر می کند، یا به طور مداوم در طول زمان ارزش خود را از دست می دهد، مناسب تر است. تلاش برای استفاده از یک کالای ناپایدار به عنوان وجه ، هزینه های مبادله ای ناشی از تجدید ارزش گذاری مجدد کالا در هر تراکنش متوالی را ایجاد می کند و این خطر را ایجاد می کند که ارزش مبادله ای کالا به زیر ارزش مصرف مستقیم دیگر آن کاهش یابد یا اصلاً مفید نباشد. در صورتی که دیگر به عنوان پول در گردش نخواهد بود.
نکات کلیدی
- وجه یک وسیله مبادله عمومی پذیرفته شده، شناخته شده و متمرکز در اقتصاد است که برای تسهیل تجارت مبادلاتی کالا و خدمات استفاده می شود.
- استفاده از وجه مسائل مربوط به تصادف مضاعف خواسته ها را که می تواند در مبادله کالا رخ دهد حذف می کند.
- از نظر اقتصادی، هر دولتی سیستم پولی خود را دارد که توسط یک مقام مرکزی تعریف و نظارت می شود.
- ارزهای دیجیتال شکل جدیدی از وجه را با فرصت های مبادله بین المللی نشان می دهند.
توابع پول
همانطور که در بالا گفته شد، وجه در درجه اول به عنوان یک وسیله مبادله عمل می کند. با این حال، عملکردهای ثانویه ای را نیز توسعه داده است که از استفاده از آن به عنوان وسیله مبادله ناشی می شود. این توابع دیگر عبارتند از: 1) واحد حساب، 2) ذخیره ارزش، و 3) استاندارد پرداخت معوق.
واحد محاسبه
به دلیل استفاده از آن به عنوان وسیله مبادله برای خرید و فروش و استفاده از آن برای تعیین قیمت به انواع کالاها و خدمات دیگر، وجه می تواند برای پیگیری وجه به دست آمده یا از دست رفته در چندین تراکنش و مقایسه وجه استفاده شود. مقادیر ترکیبات مختلف از مقادیر مختلف کالاها و خدمات مختلف از نظر ریاضی. این امر مواردی مانند حسابداری سود و زیان یک تجارت، متعادل کردن بودجه، یا ارزش گذاری کل دارایی های یک شرکت را ممکن می سازد. درک مفاهیم بلاک‌چین نیز شما را به هدف یادگیری این مقاله بیشتر کمک خواهد کرد.
فروشگاه ارزش
از آنجایی که سودمندی پول به عنوان وسیله مبادله در معاملات ذاتاً آینده‌گرا است، وسیله‌ای برای ذخیره ارزش به‌دست‌آمده از تولید یا تجارت فعلی برای استفاده در آینده در قالب کالاها و خدمات دیگر فراهم می‌کند. به ویژه تجارت کالاها یا خدمات غیر قابل تعویض، غیر بادوام، غیرقابل حمل، غیرقابل تشخیص یا غیر پایدار خود در ازای وجه در اینجا و اکنون، مردم می توانند ارزش آن کالاها را ذخیره کنند تا در زمان ها و مکان های دیگر با کالا مبادله کنند. . این امر موجب صرفه جویی در آینده و انجام معاملات در فواصل طولانی می شود.
استاندارد پرداخت معوق
تا جایی که وجه به عنوان یک وسیله عمومی مبادله پذیرفته شده و به عنوان یک ذخیره مفید ارزش عمل می کند، می توان از آن برای انتقال ارزش برای استفاده مبادله ای در زمان های مختلف بین افراد از طریق ابزار اعتبار و بدهی استفاده کرد. یک نفر می تواند مقداری پول را برای مدتی به دیگری قرض دهد تا از آن استفاده کند، و مقدار دیگری را که توافق شده در تاریخ آینده بازپرداخت کند.
ارزش ذخیره شده
این ارزش ذخیره شده نشان داده شده توسط پول قرض داده شده در ازای مقدار توافق شده ارزش ذخیره شده در آینده از وام دهنده به وام گیرنده منتقل می شود. سپس وام گیرنده می تواند از ارزش کالاها و خدمات دیگری که اکنون می تواند در ازای پرداخت در تاریخ بعدی خریداری کند، استفاده کند و از آن لذت ببرد. وام دهنده در واقع می تواند استفاده فعلی از کالاها و خدمات واقعی (که خودش در اصل مالک آن نیست) را به وام گیرنده قرض دهد. فروشندگان کالا می توانند به جای اینکه کالا را مستقیماً به وام گیرنده به امید بازگشت یا بازپرداخت در آینده به امانت بدهند، اکنون مبلغی را برای کالای خود دریافت کنند. دانشگاه کسبوکار شما را به ادامه این مقاله دعوت می‌کنند.
انواع پول
چند نوع وجه وجود دارد.
پول تعیین شده در بازار
وجه به عنوان ویژگی نظم خود به خودی بازارها از طریق عمل مبادله پایاپای (یا مبادله مستقیم) سرچشمه می گیرد، جایی که مردم یک کالا یا خدمات را مستقیماً با کالا یا خدمات دیگری مبادله می کنند. برای اینکه یک معامله به صورت مبادله ای انجام شود، طرفین مبادله باید کالا یا خدماتی را که طرف مقابلشان ارائه می دهند بخواهند. این به عنوان همزمانی مضاعف خواسته ها شناخته می شود و دامنه معاملاتی را که می تواند در اقتصاد مبادله ای رخ دهد به شدت محدود می کند.
کالاها
با این حال، کالاهای خاصی در یک اقتصاد مبادله ای عموماً توسط افراد بیشتری در تجارت برای هر آنچه که در مبادله ارائه می کنند، مورد علاقه هستند. اینها معمولاً کالاهایی هستند که بهترین ترکیب از پنج ویژگی پول ذکر شده در بالا را دارند. با گذشت زمان، این نوع خاص از کالاها تا حدی به دلیل پذیرش گسترده آنها به عنوان وسیله ای برای غلبه بر مشکل ناشی از تصادف مضاعف خواسته ها در معاملات آتی با دیگران، می توانند در تجارت مورد توجه قرار گیرند. در نهایت، مردم می توانند به یک کالا بیشتر یا صرفاً به دلیل ارزش مصرف آن در کاهش هزینه های مبادلات در مبادلات آتی تمایل پیدا کنند.
پس چنین کالایی را می توان وجه نامید زیرا عموماً توسط شرکت کنندگان در اقتصاد به عنوان یک کالای ارزشمند برای استفاده از آن به عنوان وسیله ای برای مبادله غیرمستقیم کالاها و خدمات دیگر بین چندین طرف شناخته می شود. کالای فیزیکی هنوز مقداری ارزش مصرف دیگر خواهد داشت، اما استفاده اولیه از هر منبع ارزشی در بازار برای استفاده از آن به عنوان وجه است. از لحاظ تاریخی، فلزات گرانبها مانند طلا و نقره به عنوان این نوع وجههای تعیین‌شده در بازار مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
مناقصه قانونی و فیات پول
گاهی اوقات یک وجه تعیین شده توسط بازار به طور رسمی توسط دولت به عنوان وجه قانونی شناخته می شود. تحت برخی شرایط، کالاهایی که لزوماً دارای پنج ویژگی بهینه وجه تعیین شده در بازار نیستند، می توانند برای انجام کارکردهای وجه در یک اقتصاد استفاده شوند. معمولاً این امر مستلزم حکم قانونی برای استفاده از یک کالای خاص به عنوان وجه (معروف به قانون مناقصه قانونی) یا نوعی ممنوعیت استفاده از وجه (مانند استفاده از سیگار به عنوان وسیله مبادله در بین زندانیان است).
قوانین مناقصه قانونی کالای خاصی را به عنوان وجه قانونی مشخص می کند که دادگاه ها آن را به عنوان آخرین وسیله پرداخت در قراردادها و ابزار قانونی تسویه قبوض مالیاتی می شناسند. به‌طور پیش‌فرض، مناقصه قانونی معمولاً به‌عنوان وسیله مبادله توسط فعالان بازار در محدوده صلاحیت سیاسی مرجعی که آن را وجه اعلام می‌کند، استفاده می‌شود.
نکته مهم:
اصطلاح وجه فیات یا ارز فیات معمولاً با طبقه‌بندی پولی مرتبط است که توسط دولت یک کشور مجاز به استفاده است.
قوانین مناقصه قانونی همیشه وجه تعیین شده توسط بازار را به عنوان وجه قانونی نمی پذیرند. یک وسیله مبادله جدید که هیچ استفاده غیرپولی اصلی را به عنوان یک کالای اقتصادی ارائه نمی کند، می تواند با اعلام قانونی جایگزین وجه تعیین شده در بازار شود. این نوع وجه قانونی را می توان وجه فیات نیز نامید. وجه فیات از طریق تحمیل قانونی به بازار، به جای فرآیند پذیرش توسط بازار برای تسهیل معاملات، به وسیله مبادله تبدیل می شود.
فیات
وجه فیات اغلب ویژگی های کلی پول و وجه تعیین شده در بازار را که جایگزین می کند، برآورده نمی کند. از آنجایی که وجه واقعی برای استفاده به عنوان وجه کمتر مناسب است، فعالان بازار ممکن است تمایلی به پذیرش آن به عنوان وجه نداشته باشند. ممنوعیت (یا حتی مصادره) وجه مبتنی بر بازار، گاهی اوقات به عنوان بخشی از قوانین مربوط به مناقصه قانونی که وجه واقعی را بر اقتصاد تحمیل می کند، وضع می شود.
پول‌های فیات می‌توانند منجر به افزایش هزینه‌های مبادلات اقتصادی، انحرافات بازار و پیامدهای ناخواسته شوند تا جایی که ویژگی‌هایی را نداشته باشند که یک کالای خاص را برای خدمت به عنوان وجه مناسب می‌کند. به عنوان مثال، در دوران مدرن، وجههای قانونی اکثر کشورها به طور مداوم در طول زمان، گاهی به سرعت، ارزش خود را از دست می دهند، که منجر به هزینه های اجتماعی مرتبط با تورم می شود.
ارزهای دولتی
ارزهای دولتی در دسته وجه فیات قرار می گیرند. در سطح بین المللی، صندوق بین المللی وجه و بانک جهانی به عنوان ناظران جهانی برای مبادله ارز بین کشورها عمل می کنند. دولت ها سیستم پولی خود را ایجاد می کنند که در درجه اول توسط بانک مرکزی و مقامات خزانه داری نظارت می شود. یک ارز دولتی دارای ارزش بین المللی و ارزش بین المللی خواهد بود. ارزهای دولتی تثبیت شده 24 ساعته و هفت روز هفته در بازار ارز که بزرگترین بازار معاملات مالی در سراسر جهان است، معامله می شود. دولت‌ها می‌توانند روابط تجاری رسمی و غیررسمی ایجاد کنند تا ارزش ارز را به یکدیگر برای کاهش نوسانات مرتبط کنند. ارزهای دولتی نیز ممکن است شناور آزاد باشند.
واحدهای فیزیکی ارز (نقد) می توانند در جریان معاملات اقتصادی یا با واگذاری مجدد از فردی به فرد دیگر برای مقاصد حسابداری در حالی که به صورت سپرده در بانک یا مؤسسه ای مشابه نگهداری می شوند، دست به دست شوند. در حالت دوم، ژتون ها یا اسکناس های کاغذی که جایگزین و نشان دهنده وجه سپرده شده هستند، در معاملات روزانه از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند و بعداً توسط مؤسسات مالی تسویه می شوند.
جایگزینها
اسکناس های کاغذی و چک نمونه هایی از این نوع جایگزین های وجه هستند. استفاده از جایگزین های وجه می تواند قابلیت حمل و ماندگاری وجه را افزایش دهد و همچنین خطرات دیگر را کاهش دهد. جایگزین‌های وجه ، عملکرد وجه را تقویت می‌کنند و به مردم اجازه می‌دهند به طور همزمان از استفاده از وجه خود در معاملات روزمره لذت ببرند و در عین حال وجه را از سرقت یا آسیب فیزیکی ایمن نگه می‌دارند.
با این حال، معمولاً بانک‌ها مقدار بیشتری (اغلب بسیار بزرگتر) جایگزین وجه نسبت به مقدار ارز فیزیکی که توسط سپرده‌گذاران به آنها سپرده می‌شود، صادر می‌کنند. با انتشار همزمان جانشین‌های پولی متناظر با واحدهای وجه فیزیکی یکسان برای سپرده‌گذاران و وام‌گیرندگانی که بانک به آنها وام می‌دهد، در فرآیندی که به عنوان بانکداری ذخیره کسری شناخته می‌شود، بانک‌ها می‌توانند به طور چشمگیری عرضه وجه موجود برای معاملات را فراتر از عرضه موجود گسترش دهند.
رسانه مبادله
از وجه فیزیکی جایگزین‌های وجه جدید که با واحدهای جدید وجه فیزیکی مطابقت ندارند، رسانه مبادله امانی نامیده می‌شوند. زیرا صرفاً به عنوان ورودی در سیستم حسابداری و مالی بانک‌ها وجود دارند. اگرچه امروزه به طور گسترده پذیرفته شده است، استفاده از رسانه های امانت داری بحث برانگیز بوده است. برخی از اقتصاددانان بر این باورند که انتشار (بیش از حد) امانت داری مقصر چرخه های تجاری و رکود اقتصادی است، در حالی که برخی دیگر از آن به عنوان ابزاری برای اجازه دادن به گسترش عرضه وجه متناسب با نیازهای اقتصاد استقبال می کنند.
ارزهای رمزنگاری شده
ارزهای رمزنگاری شده وجه مبتنی بر همتا هستند، مانند بیت کوین. این نوع وجه به صورت الکترونیکی مبتنی بر ورودی های حسابداری الکترونیکی است. این می تواند به عنوان وسیله مبادله مورد استفاده قرار گیرد. ارزهای رمزنگاری شده در بسیاری از ویژگی‌های وجه تعیین‌شده توسط بازار و وجه واقعی مشترک هستند. با بایننس هم آشنا شوید.
ارزهای رمزنگاری شده ابتدا به عنوان واحدهای حسابداری که در ازای کمک به پردازش و تأیید تراکنش‌ها در یک بلاک چین ارز دیجیتال به کاربران اختصاص داده می‌شوند، به وجود آمدند. آنها همچنین تکامل یافته اند تا به شکل جدیدی از ارائه سکه تبدیل شوند که به عنوان تأمین مالی برای طرح ها و شرکت های تجاری جدید فناوری کمک می کند. انواع ارز دیجیتال امروزه وجود دارند. آنها را در کیف پول سخت افزاری و کیف پول دیجیتال می‌توان نگهداری کرد.
ارزهای رمزپایه به طور گسترده‌تری مورد استفاده قرار می‌گیرند و به عنوان وسیله مبادله برای معاملات روزانه مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، ارزهای دیجیتال خطرات زیادی را به همراه دارند. به این ترتیب، آنها توسط مقامات به طور مداوم در حال تحقیق و تنظیم هستند. نگاهی به مقاله ساخت حساب پی پال اطلاعات شما را بالاتر خواهد برد.
وسیله مبادله
قبل از توسعه یک وسیله مبادله – یعنی وجه – مردم برای به دست آوردن کالاها و خدمات مورد نیاز خود مبادله یا ترید می کردند. دو نفر که هرکدام کالاهایی را در اختیار داشتند که دیگری می خواست، برای بیزینس با یکدیگر قرارداد می بستند.
با این حال، اشکال اولیه مبادله، قابلیت انتقال و تقسیم پذیری را فراهم نمی کند بلکه معامله را کارآمد می کند. به عنوان مثال، اگر کسی گاو دارد اما به موز نیاز دارد، باید کسی را پیدا کند که نه تنها موز دارد، بلکه میل به گوشت نیز دارد. اگر آن فرد کسی را پیدا کند که به گوشت نیاز دارد اما موز ندارد و فقط می تواند سیب زمینی عرضه کند، چه؟ برای تهیه گوشت، آن شخص باید کسی را پیدا کند که موز داشته باشد و سیب زمینی بخواهد و غیره.
عدم قابلیت انتقال مبادله کالاها خسته کننده، گیج کننده و ناکارآمد است. اما این جایی نیست که مشکلات به پایان می رسد. حتی اگر فرد کسی را پیدا کند که با او گوشت را با موز مبادله کند، ممکن است یک دسته موز را ارزش یک گاو کامل نداند. چنین تجارتی مستلزم دستیابی به توافق و ابداع راهی برای تعیین ارزش چند عدد موز بخش های خاصی از گاو است. اینجا مفهوم ثروت چیست؟
حل مشکلات
پول کالا این مشکلات را حل کرد. وجه کالایی نوعی کالا است که به عنوان ارز عمل می کند. به عنوان مثال، در قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم، مستعمره نشینان آمریکایی از پوست بیش از حد و ذرت خشک در معاملات استفاده می کردند. کالاهایی که برای تجارت مورد استفاده قرار می‌گرفتند ویژگی‌های خاصی داشتند: آنها بسیار مورد علاقه و بنابراین ارزشمند بودند، اما همچنین بادوام، قابل حمل و نگهداری آسان بودند. به عنوان مطالب مکمل بد نیست با تعریف اقتصاد هم آشنا شوید.
نمونه‌های پیشرفته‌تر
یکی دیگر از نمونه های پیشرفته تر پول کالا، فلز گرانبهایی مانند طلا است. برای قرن‌ها، طلا برای پشتوانه ارزهای کاغذی استفاده می‌شد – تا دهه 1970. برای مثال، در مورد دلار آمریکا، این بدان معنا بود که دولت‌های خارجی می‌توانستند دلارهای خود را گرفته و با نرخ مشخصی با طلا مبادله کنند. فدرال رزرو آمریکا جالب اینجاست که برخلاف پوسته بیش از حد و ذرت خشک (که به ترتیب می توان از آنها برای پوشاک و غذا استفاده کرد)، طلا صرفاً به این دلیل ارزشمند است که مردم آن را می خواهند.
لزوماً مفید نیست، شما نمی توانید طلا بخورید، و شما را در شب گرم نمی کند، اما اکثر مردم فکر می کنند زیبا است، و میدانند که دیگران فکر می‌کنند زیبا است. بنابراین، طلا چیزی است که دارای ارزش است. بنابراین، طلا به عنوان یک نشانه فیزیکی از ثروت بر اساس ادراک مردم عمل می‌کند.
این رابطه بین وجه و طلا بینشی را در مورد چگونگی به دست آوردن ارزش وجه به عنوان بازنمایی چیزی با ارزش ارائه می‌دهد.
برداشت ها همه چیز را ایجاد می کنند
نوع دوم پول، پول فیات است که نیازی به پشتوانه کالای فیزیکی ندارد. در عوض، ارزش ارزهای فیات بر اساس عرضه و تقاضا و ایمان مردم به ارزش آن تعیین می شود. پول فیات به این دلیل توسعه یافت که طلا یک منبع کمیاب بود، و اقتصادهایی که به سرعت در حال رشد بودند، همیشه نمی‌توانستند به اندازه کافی برای تامین ارز مورد نیاز خود استخراج کنند. برای یک اقتصاد در حال رونق، نیاز به طلا برای ارزش بخشیدن به پول بسیار ناکارآمد است، به خصوص زمانی که ارزش آن واقعاً توسط تصورات مردم ایجاد شود.
وجه فیات
وجه فیات به نشانه درک مردم از ارزش تبدیل می شود، مبنایی برای ایجاد وجه. اقتصادی که در حال رشد است ظاهراً در تولید چیزهای دیگری که برای خودش و سایر اقتصادها ارزشمند است موفق است. هرچه اقتصاد قوی‌تر باشد، وجه آن قوی‌تر می‌شود (و جستجو می‌شود) و بالعکس. با این حال، تصورات مردم باید توسط اقتصادی حمایت شود که بتواند محصولات و خدمات مورد نظر مردم را تولید کند.
مثال
در سال 1971، دلار آمریکا از استاندارد طلا خارج شد – دلار دیگر قابل بازخرید در طلا نبود و قیمت طلا دیگر به هیچ مقدار دلاری ثابت نبود. این بدان معناست که اکنون می‌توان وجه کاغذی بیشتری نسبت به طلا برای پشتوانه آن ایجاد کرد. سلامت اقتصاد ایالات متحده از ارزش دلار حمایت کرد. اگر اقتصاد متوقف شود، ارزش دلار آمریکا هم در داخل کشور از طریق تورم و هم در سطح بین‌المللی از طریق نرخ ارز کاهش می‌یابد. فروپاشی اقتصاد ایالات متحده جهان را در عصر تاریک مالی فرو می برد، بنابراین بسیاری از کشورها و نهادهای دیگر به طور خستگی ناپذیری تلاش می کنند تا اطمینان حاصل کنند که هرگز اتفاق نمی افتد.
امروزه ارزش وجه (نه فقط دلار، بلکه بیشتر ارزها) صرفاً بر اساس قدرت خرید آن تعیین می‌شود که تورم دیکته می‌کند. به همین دلیل است که صرف چاپ وجه جدید برای یک کشور ثروت ایجاد نمی کند. وجه از نوعی تعامل دائمی بین چیزهای واقعی و ملموس، تمایل ما به آنها و ایمان انتزاعی ما به آنچه ارزش دارد ایجاد می شود. پول به این دلیل ارزشمند است که ما آن را می خواهیم، اما ما آن را تنها به این دلیل می خواهیم که می تواند محصول یا خدمات مورد نظر را برای ما به ارمغان بیاورد.
پول چگونه اندازه گیری می شود؟
اما دقیقاً چقدر وجه وجود دارد، و چه اشکالی دارد؟ اقتصاددانان و سرمایه گذاران این سوال را می پرسند تا مشخص کنند که آیا تورم وجود دارد یا کاهش تورم. وجه به سه دسته تقسیم می شود تا برای اهداف اندازه گیری بیشتر قابل تشخیص باشد:
M1
این دسته از وجه شامل تمام ارزشهای فیزیکی سکه و ارز می شود. سپرده های تقاضایی که در حال بررسی حساب ها و حساب های NOW هستند. چک های مسافرتی این دسته از وجه باریک‌ترین دسته از این سه است. اساساً پولی است که برای خرید چیزها و پرداخت‌ها استفاده می‌شود (به بخش «پول فعال» در زیر مراجعه کنید).
M2
با معیارهای گسترده تر، این دسته تمام وجه های موجود در M1 را به تمام سپرده های مربوط به زمان، سپرده های حساب های پس انداز و وجوه بازار پول غیر نهادی اضافه می کند. این دسته نشان دهنده پولی است که می تواند به راحتی به پول نقد منتقل شود.
M3
گسترده ترین طبقه پول، M3 تمام پول موجود در تعریف M2 را ترکیب می کند. تمام سپرده های مدت دار بزرگ، وجوه بازار وجه نهادی، قراردادهای بازخرید کوتاه مدت، همراه با سایر دارایی های نقدی بزرگتر را به آن اضافه می کند.
با جمع این سه دسته با هم، به حجم وجه یک کشور یا کل مقدار وجه در یک اقتصاد می رسیم.
پول فعال
دسته M1 شامل آنچه به عنوان وجه فعال شناخته می شود، ارزش کل سکه ها و ارز کاغذی در گردش است. مقدار وجه فعال به صورت فصلی، ماهانه، هفتگی و روزانه در نوسان است. در ایالات متحده، بانک های فدرال رزرو ارز جدید را برای وزارت خزانه داری ایالات متحده توزیع می کنند. بانک ها به مشتریان وجه قرض می دهند که پس از گردش فعال تبدیل به پول فعال می شود.
تقاضای متغیر برای پول نقد معادل یک کل وجه فعال دائماً در نوسان است. به عنوان مثال، مردم معمولاً در آخر هفته چک‌های حقوق خود را نقد می‌کنند یا از دستگاه‌های خودپرداز برداشت می‌کنند. بنابراین وجه نقد در روز دوشنبه بیشتر از جمعه است. تقاضای عمومی برای وجه نقد در زمان‌های خاصی کاهش می‌یابد. برای مثال پس از فصل تعطیلات دسامبر.
چگونه پول ایجاد می شود
ما در مورد اینکه چرا و چگونه پول، نشان دهنده ارزش درک شده، در اقتصاد ایجاد می شود بحث کرده ایم. اما عامل مهم دیگر در مورد وجه و اقتصاد این است. چگونه بانک مرکزی یک کشور (بانک مرکزی در ایالات متحده فدرال رزرو است)، می تواند بر عرضه وجه تأثیر بگذارد و آن را دستکاری کند.
اگر فدرال رزرو بخواهد حجم وجه در گردش را افزایش دهد، شاید برای تقویت فعالیت های اقتصادی باشد. بانک مرکزی البته می تواند آن را چاپ کند. با این حال، صورت‌حساب‌های فیزیکی تنها بخش کوچکی از عرضه وجه هستند.
یکی دیگر از راه های بانک مرکزی برای افزایش عرضه پول، خرید اوراق با درآمد ثابت دولتی در بازار است. بانک مرکزی این اوراق بهادار دولتی را خریداری می کند. وجه را وارد بازار و به طور موثر در دستان مردم قرار می دهد. بانک مرکزی مانند فدرال رزرو چگونه این هزینه را پرداخت می کند؟ هر چند عجیب به نظر می رسد، بانک مرکزی به سادگی پول را ایجاد می کند. آن را به کسانی که اوراق بهادار می فروشند، منتقل می کند. از سوی دیگر، فدرال رزرو می تواند نرخ های بهره را کاهش دهد. به بانک ها اجازه دهد وام های کم هزینه یا اعتبار بگیرند. پدیده ای که به عنوان وجه ارزان شناخته می شود. این امر، تشویق مشاغل و افراد به وام گرفتن و خرج کردن آن را در پی دارد.
بانک مرکزی
بانک مرکزی برای کاهش عرضه وجه ، شاید برای کاهش تورم، برعکس عمل می کند و اوراق بهادار دولتی را می فروشد. پولی که خریدار با آن به بانک مرکزی پرداخت می کند اساسا از چرخه خارج می شود. به خاطر داشته باشید که ما در این مثال برای ساده نگه داشتن همه چیز تعمیم می دهیم.
به یاد داشته باشید، تا زمانی که مردم به ارز ایمان داشته باشند، بانک مرکزی می تواند مقدار بیشتری از آن را منتشر کند. اما اگر فدرال رزرو وجه زیادی صادر کند، ارزش آن مانند هر چیزی که عرضه بالاتر از تقاضا دارد کاهش می یابد. بنابراین بانک مرکزی به سادگی نمی تواند آن طور که می خواهد وجه چاپ کند.
دانشگاه کسبوکار بهترین موضوعات در خصوص کسبوکار و ایده‌های پولساز را برای شما همراهان عزیز فراهم میآورد. میتوانید موضوعات درخواستی خود را در قسمت نظرها برای ما کامنت کنید.
