پول چیست؟ تاریخچه و مفهوم وجه در اقتصاد

پول یا وجه یک واحد اقتصادی است که به عنوان یک وسیله مبادله عمومی شناخته شده، برای مقاصد معاملاتی در یک اقتصاد عمل می کند. وجه خدمات کاهش هزینه تراکنش، یعنی همزمانی مضاعف خواسته‌ها را فراهم می‌کند. وجه به شکل یک کالا ایجاد می‌گردد که دارای خاصیت فیزیکی است و توسط فعالان بازار به عنوان وسیله مبادله پذیرفته می‌شود. در نهایت، وجه یا پول می‌تواند شامل موارد زیر باشد: ارزهای دیجیتالی تعیین‌شده توسط بازار، مناقصه قانونی رسمی صادر شده یا وجه‎‌های فیات، جایگزین‌های وجه و رسانه‌های امانی و ارزهای دیجیتال الکترونیکی. این مقاله جذاب را در دانشگاه کسب و ‎کار دنبال کنید.

درک پول

وجه معمولاً به عنوان ارز شناخته می‌شود. از نظر اقتصادی، هر دولتی سیستم پولی خود را دارد. ارزهای رمزنگاری شده نیز برای تامین مالی و مبادلات بین المللی در سراسر جهان در حال توسعه هستند.

وجه یک دارایی نقدی است که در تسویه معاملات استفاده می‌شود و بر اساس پذیرش عمومی ارزش خود در اقتصاد دولتی و در سطح بین المللی عمل می کند. ارزش فعلی وجه پولی لزوماً از موادی که برای تولید اسکناس یا سکه استفاده می‌شود به دست نمی‌آید. در عوض، ارزش از تمایل به موافقت با یک ارزش نمایش داده شده و تکیه بر آن برای استفاده در معاملات آتی مشتق می‌شود. این کارکرد اصلی وجه است: یک وسیله مبادله‌ای شناخته شده؛ که مردم و اقتصادهای جهانی قصد دارند آن را داشته باشند و مایلند به عنوان پرداخت برای معاملات فعلی یا آتی بپذیرند.

سیستم‌های وجه اقتصادی

سیستم‌های وجه اقتصادی برای عملکرد مبادله شروع به توسعه کردند. استفاده از وجه به عنوان ارز، یک وسیله متمرکز برای خرید و فروش در بازار فراهم می‌کند. این ارزش اولین بار برای جایگزینی مبادله تجاری ایجاد شد. ارز پولی به ارائه سیستمی برای غلبه بر تصادف مضاعف خواسته‌ها کمک می‌کند. همزمانی مضاعف خواسته‌ها مشکلی است که همه جا در اقتصاد مبادله‌ای وجود دارد، جایی که برای تجارت، هر طرف باید چیزی داشته باشد که طرف مقابل می‌خواهد. زمانی که همه طرفین از یک ارز پولی مورد توافق استفاده کرده و با کمال میل آن را بپذیرند، می‌توانند از این مشکل جلوگیری کنند. حالا ببینیم استراتژی چیست؟

برای اینکه یک ارز بیشتر به عنوان وجه مفید باشد، باید: 1) قابل تعویض، 2) بادوام، 3) قابل حمل، 4) قابل تشخیص و 5) پایدار باشد. این ویژگی‌ها تضمین می‌کنند که سود کاهش یا حذف هزینه معامله ناشی از تصادف مضاعف خواسته‌ها بر سایر انواع هزینه‌های مبادله مرتبط با آن کالای خاص برتری ندارد.

• قابل تعویض

واحدهای کالا باید کیفیت نسبتاً یکنواختی داشته باشند تا با یکدیگر قابل تعویض باشند. اگر واحدهای مختلف کالا دارای کیفیت‌های متفاوتی باشند، ممکن است ارزش استفاده از آن‌ها در معاملات آتی قابل اعتماد یا سازگار نباشد. تلاش برای استفاده از کالای غیرقابل تعویض به عنوان وجه منجر به هزینه‌های مبادله ارزیابی جداگانه هر واحد از کالا قبل از انجام مبادله می‌‎شود. در واقع کسب درآمد از طریق همین وجه انجام می‌‎شود.

• بادوام

ویژگی فیزیکی کالا باید به اندازه کافی بادوام باشد تا در مبادلات آتی مفید بوده و چندین بار مورد استفاده مجدد قرار گیرد. یک کالای فاسد شدنی یا کالایی که با استفاده در مبادلات به سرعت تخریب می‌شود، برای معاملات آتی مفید نخواهد بود.

• قابل حمل

باید به مقادیر کوچک تقسیم شود تا مردم ارزش مصرف اصلی آن را بدانند، به اندازه‌ای که بتوان مقدار قابل توجهی از کالا را به راحتی حمل کرد. کالای غیرقابل تقسیم، کالای غیر منقول یا کالایی با ارزش مصرف اولیه پایین می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. تلاش برای استفاده از یک کالای غیرقابل حمل به عنوان وجه می‌تواند هزینه‌های مبادله‌ای برای حمل فیزیکی مقادیر زیادی از کالای کم ارزش یا تعریف مالکیت عملی و قابل انتقال یک شی غیرقابل تقسیم یا غیر متحرک ایجاد کند.

• قابل تشخیص

اصالت و کمیت کالا باید به راحتی برای کاربران قابل تشخیص باشد تا بتوانند به راحتی با شرایط تبادل موافقت کنند. تلاش برای استفاده از یک کالای غیرقابل شناسایی به عنوان وجه، هزینه‌های مبادله توافق بر اصالت و کمیت کالا توسط همه طرفین مبادله را ایجاد می‌کند. نگاهی به مقاله بیندیشید و ثروتمند شوید بیاندازید.

• پایدار

ارزشی که مردم برای یک کالا از نظر کالاهای دیگری که مایل به تجارت هستند، قائلند باید نسبتاً ثابت باشد یا در طول زمان افزایش یابد. کالایی که ارزش آن در طول زمان به طور گسترده‌ای تغییر می‌کند، یا به طور مداوم در طول زمان ارزش خود را از دست می دهد، مناسب‌تر است. تلاش برای استفاده از یک کالای ناپایدار به عنوان وجه ، هزینه‌های مبادله‌ای ناشی از تجدید ارزش گذاری مجدد کالا در هر تراکنش متوالی ایجاد می‌کند و این خطر را ایجاد می کند که ارزش مبادله‌ای کالا به زیر ارزش مصرف مستقیم دیگر آن کاهش یابد یا اصلاً مفید نباشد. در صورتی که دیگر به عنوان پول در گردش نخواهد بود.

پول در چند خط:

• وجه یا پول یک وسیله مبادله عمومی پذیرفته شده، شناخته شده و متمرکز در اقتصاد است؛ که برای تسهیل تجارت مبادلاتی کالا و خدمات استفاده می‌شود.
• استفاده از وجه مسائل مربوط به تصادف مضاعف خواسته‌ها را که می‌تواند در مبادله کالا رخ دهد حذف می‌کند.
• از نظر اقتصادی، هر دولتی سیستم پولی خود را دارد که توسط یک مقام مرکزی تعریف و نظارت می‌شود.
• ارزهای دیجیتال شکل جدیدی از وجه را با فرصت‌های مبادله بین المللی نشان می‌دهند.

توابع پول

همانطور که در بالا گفته شد، وجه در درجه اول به عنوان یک وسیله مبادله عمل می‌کند. با این حال، عملکردهای ثانویه ای را نیز توسعه داده است که از استفاده از آن به عنوان وسیله مبادله ناشی می‌شود. این توابع دیگر عبارتند از: 1) واحد حساب، 2) ذخیره ارزش، و 3) استاندارد پرداخت معوق.

واحد محاسبه

به دلیل استفاده از پول به عنوان وسیله مبادله برای خرید و فروش و استفاده از آن برای تعیین قیمت به انواع کالاها و خدمات دیگر، پول می‌تواند برای پیگیری وجه به دست آمده یا از دست رفته در چندین تراکنش و مقایسه آن‌ها استفاده شود. مقادیر ترکیبات مختلف از مقادیر مختلف کالاها و خدمات مختلف از نظر ریاضی. این امر مواردی مانند حسابداری سود و زیان یک تجارت، متعادل کردن بودجه، یا ارزش گذاری کل دارایی های یک شرکت را ممکن می‌سازد. درک مفاهیم بلاک‌چین نیز شما را به هدف یادگیری این مقاله بیشتر کمک خواهد کرد.

فروشگاه ارزش

از آنجایی که سودمندی پول به عنوان وسیله مبادله در معاملات ذاتاً آینده‌گرا است، وسیله‌ای برای ذخیره ارزش به‌دست‌آمده از تولید یا تجارت فعلی برای استفاده در آینده در قالب کالاها و خدمات دیگر را فراهم می‌کند. به ویژه تجارت کالاها یا خدمات غیر قابل تعویض، بادوام، غیرقابل حمل، غیرقابل تشخیص یا غیر پایدار خود در ازای وجه در اینجا و اکنون، مردم می‌توانند ارزش آن کالاها را ذخیره کنند تا در زمان‌ها و مکان‌های دیگر با کالا مبادله کنند. این امر موجب صرفه جویی در آینده و انجام معاملات در فواصل طولانی می‌شود.

استاندارد پرداخت معوق

تا جایی که وجه به عنوان یک وسیله عمومی مبادله پذیرفته شده و به عنوان یک ذخیره مفید ارزش عمل می‌کند، می‌توان از آن برای انتقال ارزش برای استفاده مبادله‌ای در زمان‌های مختلف بین افراد از طریق ابزار اعتبار و بدهی استفاده کرد. یک نفر می‌تواند مقداری پول را برای مدتی به دیگری قرض دهد تا از آن استفاده کند و مقدار دیگری را که توافق شده در تاریخ آینده بازپرداخت کند.

ارزش ذخیره شده

ارزش ذخیره شده توسط پول قرض داده شده در ازای مقدار توافق شده ارزش ذخیره شده در آینده از وام دهنده به وام گیرنده منتقل می شود. سپس وام گیرنده می تواند از ارزش کالاها و خدمات دیگری که اکنون می‌تواند در ازای پرداخت در تاریخ بعدی خریداری کند، استفاده کند و از آن لذت ببرد. وام دهنده در واقع می‌تواند استفاده فعلی از کالاها و خدمات واقعی (که خودش در اصل مالک آن نیست) را به وام گیرنده قرض دهد. فروشندگان کالا می‌توانند به جای اینکه کالا را مستقیماً به وام گیرنده به امید بازگشت یا بازپرداخت در آینده به امانت بدهند، اکنون مبلغی را برای کالای خود دریافت کنند. دانشگاه کسب و ‎کار شما را به ادامه این مقاله دعوت می‌کند.

انواع پول

چند نوع وجه وجود دارد.

• پول تعیین شده در بازار

وجه به عنوان ویژگی نظم خود به خودی بازارها، از طریق عمل مبادله پایاپای (یا مبادله مستقیم) سرچشمه می‌گیرد. جایی که مردم یک کالا یا خدمات را مستقیماً با کالا یا خدمات دیگری مبادله می‌کنند. برای اینکه یک معامله به صورت مبادله‌ای انجام شود، طرفین مبادله باید کالا یا خدماتی را که طرف مقابلشان ارائه می‌دهد، بخواهند. این به عنوان همزمانی خواسته‌ها شناخته می‌شود و دامنه معاملاتی را که می‌تواند در اقتصاد مبادله‌ای رخ دهد را به شدت محدود می‌کند.

• کالاها

با این حال، کالاهای خاصی در یک اقتصاد مبادله‌ای عموماً توسط افراد بیشتری در تجارت برای هر آنچه که در مبادله ارائه می‌کنند، مورد علاقه هستند. این‌ها معمولاً کالاهایی هستند که بهترین ترکیب از پنج ویژگی پول ذکر شده در بالا را دارند. با گذشت زمان، این نوع خاص از کالاها تا حدی به دلیل پذیرش گسترده به عنوان وسیله‌ای برای غلبه بر مشکل ناشی از تصادف مضاعف خواسته‌ها در معاملات آتی با دیگران، می توانند در تجارت مورد توجه قرار گیرند. در نهایت، مردم می توانند به یک کالا به دلیل ارزش مصرف آن در کاهش هزینه‌های مبادلات در مبادلات آتی تمایل پیدا کنند.

پس چنین کالایی را می‌توان وجه نامید؛ زیرا عموماً توسط شرکت کنندگان در اقتصاد به عنوان یک کالای ارزشمند برای استفاده به عنوان وسیله‌ای برای مبادله غیرمستقیم کالاها و خدمات دیگر بین چندین طرف شناخته می‌شود. کالای فیزیکی هنوز مقداری ارزش مصرف خواهد داشت؛ اما استفاده اولیه از هر منبع ارزشی در بازار برای استفاده از آن به عنوان وجه است. از لحاظ تاریخی، فلزات گران‌بها مانند طلا و نقره به عنوان این نوع وجه‎‌های تعیین‌شده در بازار مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

• مناقصه قانونی و فیات پول

گاهی اوقات یک وجه تعیین شده توسط بازار به طور رسمی توسط دولت به عنوان وجه قانونی شناخته می‌شود. تحت برخی شرایط، کالاهایی که لزوماً دارای پنج ویژگی بهینه وجه تعیین شده در بازار نیستند، می‌توانند برای انجام کارکردهای وجه در یک اقتصاد استفاده شوند. معمولاً این امر مستلزم حکم قانونی برای استفاده از یک کالای خاص به عنوان وجه (معروف به قانون مناقصه قانونی) یا نوعی ممنوعیت استفاده از وجه (مانند استفاده از سیگار به عنوان وسیله مبادله در بین زندانیان) است.

قوانین مناقصه قانونی کالای خاصی را به عنوان وجه قانونی مشخص می‌کند که دادگاه‌ها آن را به عنوان آخرین وسیله پرداخت در قراردادها و ابزار قانونی تسویه قبوض مالیاتی می‌شناسند. به‌ طور پیش‌فرض، مناقصه قانونی معمولاً به‌ عنوان وسیله مبادله توسط فعالان بازار در محدوده صلاحیت سیاسی مرجعی که آن را وجه اعلام می‌کند، استفاده می‌شود.

نکته مهم:

اصطلاح وجه فیات یا ارز فیات معمولاً با طبقه‌بندی پولی مرتبط است که توسط دولت یک کشور مجاز به استفاده است.

قوانین مناقصه قانونی همیشه وجه تعیین شده توسط بازار را به عنوان وجه قانونی نمی‌پذیرند. یک وسیله مبادله جدید که هیچ استفاده غیرپولی اصلی را به عنوان یک کالای اقتصادی ارائه نمی‌کند، می‌تواند با اعلام قانونی، جایگزین وجه تعیین شده در بازار شود. این نوع وجه قانونی را می‌توان وجه فیات نیز نامید. وجه فیات از طریق تحمیل قانونی به بازار، به جای فرآیند پذیرش توسط بازار برای تسهیل معاملات، به وسیله مبادله تبدیل می‌شود.

• فیات

وجه فیات اغلب ویژگی‌های کلی پول و وجه تعیین شده در بازار را برآورده نمی‌کند. از آنجایی که وجه واقعی برای استفاده به عنوان وجه، کمتر مناسب است، فعالان بازار ممکن است تمایلی به پذیرش آن به عنوان وجه نداشته باشند. ممنوعیت (یا حتی مصادره) وجه مبتنی بر بازار، گاهی اوقات به عنوان بخشی از قوانین مربوط به مناقصه قانونی که وجه واقعی را بر اقتصاد تحمیل می کند، وضع می‌شود.

پول‌های فیات می‌توانند منجر به افزایش هزینه‌های مبادلات اقتصادی، انحرافات بازار و پیامدهای ناخواسته شوند تا جایی که ویژگی‌هایی را نداشته باشند که یک کالای خاص را برای خدمت به عنوان وجه مناسب می‌کند. به عنوان مثال، در دوران مدرن، وجه‌های قانونی اکثر کشورها به طور مداوم در طول زمان، گاهی به سرعت، ارزش خود را از دست می‌دهند، که این مسئله منجر به هزینه‌های اجتماعی مرتبط با تورم می‌شود.

• ارزهای دولتی

ارزهای دولتی در دسته وجه فیات قرار می‌گیرند. در سطح بین المللی، صندوق بین المللی وجه و بانک جهانی به عنوان ناظران جهانی برای مبادله ارز بین کشورها عمل می‌کنند. دولت‌ها سیستم پولی خود را ایجاد می‌کنند که در درجه اول توسط بانک مرکزی و مقامات خزانه داری نظارت می شود. یک ارز دولتی دارای ارزش بین المللی خواهد بود. ارزهای دولتی تثبیت شده 24 ساعته و هفت روز هفته در بازار ارز که بزرگترین بازار معاملات مالی در سراسر جهان است، معامله می شود. دولت‌ها می‌توانند روابط تجاری رسمی و غیررسمی ایجاد کنند تا ارزش ارز را برای کاهش نوسانات به یکدیگر مرتبط کنند. ارزهای دولتی نیز ممکن است شناور آزاد باشند.

واحدهای فیزیکی ارز (نقد) می‌توانند در جریان معاملات اقتصادی یا با واگذاری مجدد از فردی به فرد دیگر برای مقاصد حسابداری در حالی که به صورت سپرده در بانک یا مؤسسه ای مشابه نگهداری می‌شوند، دست به دست شوند. در حالت دوم، ژتون‌ها یا اسکناس‌های کاغذی که جایگزین و نشان دهنده وجه سپرده شده هستند، در معاملات روزانه از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند و بعداً توسط مؤسسات مالی تسویه می‌شوند.

• جایگزین‌ها

اسکناس‌های کاغذی و چک‌ها نمونه‌هایی از این نوع جایگزین‌های وجه هستند. استفاده از جایگزین‌های وجه می‌تواند قابلیت حمل و ماندگاری وجه را افزایش دهد و همچنین خطرات دیگر را کاهش دهد. جایگزین‌های وجه، عملکرد وجه را تقویت می‌کنند و به مردم اجازه می‌دهند به طور همزمان از استفاده از وجه خود در معاملات روزمره لذت ببرند و در عین حال وجه را از سرقت یا آسیب فیزیکی ایمن نگه می‌دارند.

با این حال، معمولاً بانک‌ها مقدار بیشتری (اغلب بسیار بزرگ‌تر) جایگزین وجه نسبت به مقدار ارز فیزیکی که توسط سپرده‌گذاران به آن‌ها سپرده می‌شود، صادر می‌کنند. با انتشار همزمان جانشین‌های پولی متناظر با واحدهای وجه فیزیکی یکسان برای سپرده‌گذاران و وام‌گیرندگانی که بانک به آن‌ها وام می‌دهد، در فرآیندی که به عنوان بانکداری ذخیره کسری شناخته می‌شود، بانک‌ها می‌توانند به طور چشمگیری عرضه وجه موجود برای معاملات را فراتر از عرضه موجود گسترش دهند.

• رسانه مبادله

وجه‌های فیزیکی جایگزین‌های وجه جدید که با واحدهای جدید وجه فیزیکی مطابقت ندارند، رسانه مبادله امانی نامیده می‌شوند؛ زیرا صرفاً به عنوان ورودی در سیستم حسابداری و مالی بانک‌ها وجود دارند. اگرچه امروزه به طور گسترده پذیرفته شده است، استفاده از رسانه‌های امانت داری بحث برانگیز بوده است. برخی از اقتصاددانان بر این باورند که انتشار (بیش از حد) امانت داری باعث چرخه‌های تجاری و رکود اقتصادی است، در حالی که برخی دیگر از آن به عنوان ابزاری برای اجازه دادن به گسترش عرضه وجه متناسب با نیازهای اقتصاد استقبال می‌کنند.

• ارزهای رمزنگاری شده

ارزهای رمزنگاری شده وجه مبتنی بر همتا هستند، مانند بیت کوین. این نوع وجه به صورت الکترونیکی مبتنی بر ورودی‌های حسابداری الکترونیکی است و می تواند به عنوان وسیله مبادله مورد استفاده قرار گیرد. ارزهای رمزنگاری شده در بسیاری از ویژگی‌های وجه تعیین‌شده توسط بازار و وجه واقعی، مشترک هستند. با بایننس هم آشنا شوید.

ارزهای رمزنگاری شده ابتدا به عنوان واحدهای حسابداری که در ازای کمک به پردازش و تأیید تراکنش‌ها در یک بلاک چین ارز دیجیتال به کاربران اختصاص داده می‌شوند، به وجود آمدند. آن‌ها همچنین تکامل یافته‌اند تا به شکل جدیدی از ارائه سکه تبدیل شوند که به عنوان تأمین مالی به طرح‌ها و شرکت‌های تجاری جدید فناوری کمک می‌کند. انواع ارز دیجیتال امروزه وجود دارند که می‌توان آن‌ها را در کیف پول سخت افزاری و کیف پول دیجیتال نگه‎داری کرد.

ارزهای رمزپایه به طور گسترده‌تری به عنوان وسیله مبادله برای معاملات روزانه مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، ارزهای دیجیتال خطرات زیادی را به همراه دارند. به این ترتیب، آن‌ها توسط مقامات به طور مداوم در حال تحقیق و تنظیم هستند. نگاهی به مقاله ساخت حساب پی پال اطلاعات شما را بالاتر خواهد برد.

وسیله مبادله

قبل از توسعه یک وسیله مبادله – یعنی وجه – مردم برای به دست آوردن کالاها و خدمات مورد نیاز خود مبادله یا ترید می‌کردند. دو نفر که هرکدام کالاهایی را در اختیار داشتند که دیگری می خواست، برای بیزینس با یکدیگر قرارداد می‌بستند.

با این حال، اشکال اولیه مبادله، قابلیت انتقال و تقسیم پذیری را فراهم نمی‌کند، بلکه معامله را کارآمد می کند. به عنوان مثال، اگر کسی گاو دارد اما به موز نیاز دارد، باید کسی را پیدا کند که نه تنها موز دارد، بلکه میل به گوشت نیز دارد. اگر آن فرد کسی را پیدا کند که به گوشت نیاز دارد، اما موز ندارد و فقط می‌تواند سیب زمینی عرضه کند چه؟ برای تهیه گوشت، آن شخص باید کسی را پیدا کند که موز داشته باشد و سیب زمینی بخواهد و غیره.

عدم قابلیت انتقال مبادله کالاها خسته کننده، گیج کننده و ناکارآمد است؛ اما این جایی نیست که مشکلات به پایان می‌رسد. حتی اگر فرد کسی را پیدا کند که با او گوشت را با موز مبادله کند، ممکن است یک دسته موز را ارزش یک گاو کامل نداند. چنین تجارتی مستلزم دستیابی به توافق و ابداع راهی برای تعیین ارزش چند عدد موز بخش های خاصی از گاو است. اینجا مفهوم ثروت چیست؟

حل مشکلات

پول کالا این مشکلات را حل کرد. وجه کالایی نوعی کالا است که به عنوان ارز عمل می کند. به عنوان مثال، در قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم، مستعمره نشینان آمریکایی از پوست بیش از حد و ذرت خشک در معاملات استفاده می‌کردند. کالاهایی که برای تجارت مورد استفاده قرار می‌گرفتند ویژگی‌های خاصی داشتند: آن‌ها بسیار مورد علاقه و بنابراین ارزشمند بودند؛ اما همچنین بادوام، قابل حمل و نگهداری آسان بودند. به عنوان مطالب مکمل، بهتر است با تعریف اقتصاد هم آشنا شوید.

نمونه‌های پیشرفته‌تر

یکی دیگر از نمونه‌های پیشرفته‌تر پول کالا، فلز گران‌بهایی مانند طلا است. برای قرن‌ها، طلا برای پشتوانه ارزهای کاغذی استفاده می‌شد(تا دهه 1970). برای مثال، در مورد دلار آمریکا، این بدان معنا بود که دولت‌های خارجی می‌توانستند دلارهای خود را گرفته و با نرخ مشخصی با طلا مبادله کنند. جالب اینجاست که برخلاف پوسته بیش از حد و ذرت خشک (که به ترتیب می‌توان از آن‌ها برای پوشاک و غذا استفاده کرد)، طلا صرفاً به این دلیل ارزشمند است که مردم آن را می‌خواهند.

البته لزوماً مفید نیست، شما نمی‌توانید طلا بخورید و این کالا شما را در شب گرم نمی‌کند؛ اما اکثر مردم فکر می‌کنند زیبا است و می‎دانند که دیگران نیز همین تفکر را دارند. بنابراین طلا چیزی است که دارای ارزش است و به عنوان یک نشانه فیزیکی از ثروت بر اساس ادراک مردم عمل می‌‎کند.

این رابطه بین وجه و طلا بینشی را در مورد چگونگی به دست آوردن ارزش وجه به عنوان بازنمایی چیزی با ارزش ارائه می‌دهد.

برداشت‌ها همه چیز را ایجاد می‌کنند

نوع دوم پول، پول فیات است که نیازی به پشتوانه کالای فیزیکی ندارد. در عوض، ارزش ارزهای فیات بر اساس عرضه و تقاضا و ایمان مردم به ارزش آن تعیین می‌شود. پول فیات به این دلیل توسعه یافت که طلا یک منبع کمیاب بود و اقتصادهایی که به سرعت در حال رشد بودند، همیشه نمی‌توانستند به اندازه کافی برای تامین ارز مورد نیاز خود استخراج کنند. برای یک اقتصاد در حال رونق، نیاز به طلا برای ارزش بخشیدن به پول بسیار ناکارآمد است، به خصوص زمانی که ارزش آن واقعاً توسط تصورات مردم ایجاد شود.

وجه فیات

وجه فیات به نشانه درک مردم از ارزش تبدیل می‌شود، مبنایی برای ایجاد وجه. اقتصادی که در حال رشد است ظاهراً در تولید چیزهای دیگری که برای خودش و سایر اقتصادها ارزشمند است موفق است. هرچه اقتصاد قوی‌تر باشد، وجه آن قوی‌تر می‌شود (و جستجو می‌شود) و بالعکس. با این حال، تصورات مردم باید توسط اقتصادی حمایت شود که بتواند محصولات و خدمات مورد نظر مردم را تولید کند.

 مثال

در سال 1971، دلار آمریکا از استاندارد طلا خارج شد، دلار دیگر قابل بازخرید در طلا نبود و قیمت طلا دیگر به هیچ مقدار دلاری ثابت نبود. این بدان معناست که می‌توان وجه کاغذی بیشتری نسبت به طلا برای پشتوانه آن ایجاد کرد. سلامت اقتصاد ایالات متحده از ارزش دلار حمایت کرد. اگر اقتصاد متوقف شود، ارزش دلار آمریکا هم در داخل کشور از طریق تورم و هم در سطح بین‌المللی از طریق نرخ ارز کاهش می‌یابد. فروپاشی اقتصاد ایالات متحده، جهان را در عصر تاریک مالی فرو می‌برد، بنابراین بسیاری از کشورها و نهادهای دیگر به طور خستگی ناپذیری تلاش می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که این مسئله هرگز اتفاق نمی‌افتد.

امروزه ارزش وجه (نه فقط دلار، بلکه بیشتر ارزها) صرفاً بر اساس قدرت خرید آن تعیین می‌شود، قدرتی که تورم آن را دیکته می‌کند. به همین دلیل است که صرف چاپ وجه جدید برای یک کشور ثروت ایجاد نمی‌کند. وجه از نوعی تعامل دائمی بین چیزهای واقعی و ملموس، تمایل ما به آن‌ها و ایمان انتزاعی ما به آنچه ارزش دارد ایجاد می شود. پول به این دلیل ارزشمند است که ما آن را می خواهیم؛ اما ما آن را تنها به این دلیل می‌خواهیم که می‌تواند محصول یا خدمات مورد نظر را برای ما به ارمغان بیاورد.

پول چگونه اندازه گیری می شود؟

اما دقیقاً چقدر وجه وجود دارد و چه اشکالی برای آن موجود است؟ اقتصاددانان و سرمایه گذاران این سوال را می‌پرسند تا مشخص کنند که آیا تورم وجود دارد یا کاهش تورم در پیش است؟ وجه به سه دسته تقسیم می شود تا برای اهداف اندازه گیری بیشتر قابل تشخیص باشد:

• M1 

این دسته از وجه شامل تمام ارزش‌های فیزیکی سکه و ارز می‌شود. سپرده‌های تقاضایی که در حال بررسی حساب‌ها هستند. چک‌های مسافرتی یکی از موارد مهم این دسته هستند. اساساً این نوع از وجه، پولی است که برای خریدها و پرداخت‌ها استفاده می‌شود.

• M2 

با معیارهای گسترده تر، این دسته تمام وجه‌های موجود در M1 را به تمام سپرده‌های مربوط به زمان، سپرده‌های حساب‌های پس انداز و وجوه بازار پول غیر نهادی اضافه می‌کند. این دسته نشان دهنده پولی است که می تواند به راحتی به پول نقد منتقل شود.

• M3

گسترده‌ترین طبقه پول، یعنی M3، تمام پول موجود در تعریف M2 را ترکیب می‌کند و تمام سپرده‌های مدت‌دار بزرگ، وجوه بازار وجه نهادی، قراردادهای بازخرید کوتاه مدت، همراه با سایر دارایی های نقدی بزرگتر را به آن اضافه می‌کند.

با جمع این سه دسته با هم، به حجم پول یک کشور یا کل مقدار وجه در یک اقتصاد می‌رسیم.

پول فعال

دسته M1 شامل آنچه به عنوان وجه فعال شناخته می‌شود، ارزش کل سکه‌ها و ارز کاغذی در گردش است. مقدار وجه فعال به صورت فصلی، ماهانه، هفتگی و روزانه در نوسان است. در ایالات متحده، بانک‌های فدرال رزرو ارز جدید را برای وزارت خزانه داری ایالات متحده توزیع می‌کنند. بانک‌ها به مشتریان وجه قرض می‌دهند که پس از گردش فعال تبدیل به پول فعال می‌شود.

تقاضای متغیر برای پول نقد معادل یک کل وجه فعال دائماً در نوسان است. به عنوان مثال، مردم معمولاً در آخر هفته چک‌های حقوق خود را نقد می‌کنند یا از دستگاه‌های خودپرداز برداشت می‌کنند. بنابراین وجه نقد در روز دوشنبه بیشتر از جمعه است. تقاضای عمومی برای وجه نقد در زمان‌های خاصی کاهش می‌یابد. برای مثال پس از فصل تعطیلات دسامبر.

پول چگونه ایجاد می‌شود؟

ما در مورد اینکه چرا و چگونه پول، نشان دهنده ارزش درک شده در اقتصاد است بحث کرده‌ایم؛ اما عامل مهم دیگر در مورد وجه و اقتصاد این است که چگونه بانک مرکزی یک کشور، می تواند بر عرضه وجه تأثیر بگذارد و آن را دستکاری کند؟

اگر بانک مرکزی کشوری بخواهد حجم وجه در گردش را افزایش دهد، شاید برای تقویت فعالیت‌های اقتصادی باشد. بانک مرکزی البته می‌تواند پول را چاپ کند. با این حال، صورت‌حساب‌های فیزیکی تنها بخش کوچکی از عرضه وجه هستند.

یکی دیگر از راه‌های بانک مرکزی برای افزایش عرضه پول، خرید اوراق با درآمد ثابت دولتی در بازار است. بانک مرکزی این اوراق بهادار دولتی را خریداری می‌کند، وجه را وارد بازار و به طور موثر در دستان مردم قرار می‌دهد. هر چند عجیب به نظر می‌رسد، بانک مرکزی به سادگی پول را ایجاد می‌کند و آن را به کسانی که اوراق بهادار می‌فروشند، منتقل می‌کند. از سوی دیگر، می‌تواند نرخ‌های بهره را کاهش دهد و به بانک‌ها اجازه دهد وام‌های کم هزینه یا اعتبار بگیرند. پدیده‌ای که به عنوان وجه ارزان شناخته می شود. این امر، تشویق مشاغل و افراد به وام گرفتن و خرج کردن آن را در پی دارد.

بانک مرکزی

بانک مرکزی برای کاهش عرضه وجه، شاید برای کاهش تورم، برعکس عمل می‌کند و اوراق بهادار دولتی را می‌فروشد. پولی که خریدار به بانک مرکزی پرداخت می‌کند اساسا از چرخه خارج می‌شود.

به یاد داشته باشید، تا زمانی که مردم به ارز ایمان داشته باشند، بانک مرکزی می‌تواند مقدار بیشتری از آن را منتشر کند. البته باید در نظر داشت که اگر این سازمان وجه زیادی صادر کند، ارزش آن مانند هر چیزی که عرضه بالاتر از تقاضا دارد کاهش می‌یابد. بنابراین بانک مرکزی به سادگی نمی‌تواند آن طور که می‌خواهد وجه چاپ کند.

کلام پایانی

خوشحالیم که تا انتهای این مقاله تخصصی از دانشگاه کسب و کار با ما همراه بودید. امیدواریم توضیحات ارائه شده در این مقاله برای شما عزیزان مفید واقع شده باشد. دانشگاه کسب‌‎ و‎ کار بهترین موضوعات در خصوص کسب‌و‎کار و ایده‌های پولساز را برای شما همراهان عزیز فراهم می‌‎آورد. می‎توانید موضوعات درخواستی خود را در قسمت نظرها برای ما کامنت کنید.