سرمایه‌گذار یا اینوستور، هر شخص یا نهادی (مانند شرکت یا صندوق سرمایه گذاری مشترک) است که سپرده گذاری سرمایه‌ای را با انتظار دریافت بازده مالی متعهد می‌شود. اینوستورها برای به دست آوردن نرخ بازده و دستیابی به اهداف مالی مهم مانند ایجاد پس‌انداز بازنشستگی، تأمین مالی تحصیلات دانشگاهی، یا صرفاً انباشتن ثروت اضافی در طول زمان، به ابزارهای مالی مختلف متکی هستند. با دانشگاه کسب‌وکار همراه ما باشید.
طیف گسترده‌ای از ابزارهای سرمایه گذاری برای دستیابی به اهداف وجود دارد، از جمله سهام، اوراق قرضه، کالاها، صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک، صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF)، گزینه‌ها، معاملات آتی، ارز خارجی، طلا، نقره، برنامه‌های بازنشستگی و مشاور املاک. اینوستورها می‌توانند فرصت‌ها را از زوایای مختلف تجزیه و تحلیل کنند. آنها به طور کلی ترجیح می‌دهند ریسک را به حداقل و در عین حال بازده را به حداکثر برسانند.
نکات کلیدی
- اینوستورها از ابزارهای مالی مختلفی برای کسب نرخ بازده در جهت دستیابی به اهداف و مقاصد مالی استفاده می‌کنند.
- اوراق بهادار سرمایه گذاری شامل سهام، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک، مشتقات، کالاها و املاک و مستغلات است.
- سرمایه گذاران را می‌توان از معامله گران متمایز کرد؛ زیرا سرمایه گذاران موقعیت‌های استراتژیک بلندمدتی در شرکت‌ها یا پروژه‌ها دارند.
- آنها پورتفولیو می‌سازند، با جهت گیری فعال سعی می‌کنند شاخص معیار را شکست دهند و یا از یک استراتژی منفعل که تلاش می‌کند یک شاخص را ردیابی کند، استفاده می‌کنند.
- سرمایه گذاران همچنین ممکن است به سمت استراتژی‌های رشد یا ارزش سوق داده شوند.
تمایز سرمایه‌گذار و معامله گر
یک سرمایه گذار معمولاً از یک معامله گر متمایز است. او سرمایه را برای سود بلندمدت استفاده می‌کند، در حالی که یک معامله گر به دنبال کسب سود کوتاه مدت با خرید و فروش مکرر اوراق بهادار است.
آنان معمولاً با به‌کارگیری سرمایه به عنوان سرمایه گذاری سهام یا بدهی، بازده تولید می‌کنند. سرمایه گذاری در سهام مستلزم سهام مالکیت، به شکل سهام شرکت است. ممکن است علاوه بر ایجاد سود سرمایه، سود سهام نیز بپردازد. سرمایه گذاری‌های بدهی ممکن است به صورت وام‌هایی باشد که به افراد یا شرکت‌های دیگر اعطا می‌شود یا به شکل خرید اوراق قرضه صادر شده توسط دولت‌ها یا شرکت‌ها که سود را به شکل کوپن می‌پردازند.
درک سرمایه گذاران
سرمایه گذاران یک دسته یکسان نیستند. آنها تحمل ریسک، سرمایه، سبک‌ها، ترجیحات و چارچوب‌های زمانی متفاوتی دارند. به‌عنوان‌مثال، برخی از سرمایه گذاران ممکن است سرمایه گذاری‌های بسیار کم ریسکی را ترجیح دهند که منجر به سودهای محافظه کارانه شود، مانند گواهی سپرده و برخی محصولات اوراق قرضه. با این حال، سایر سرمایه گذاران تمایل بیشتری به پذیرش ریسک اضافی در تلاش برای کسب سود بیشتر دارند. این سرمایه گذاران ممکن است در ارزها، بازارهای نوظهور یا سهام سرمایه گذاری کنند، در حالی که هر روز با یک ترن هوایی متشکل از عوامل مختلف سروکار دارند.
همچنین می‌توان بین اصطلاحات «سرمایه گذار» و «معامله‌گر» تمایز قائل شد؛ زیرا سرمایه گذاران معمولاً موقعیت‌هایی را برای سال‌ها و تا دهه‌ها نگه می‌دارند (که به آن «معامله‌گر موقعیت» یا «سرمایه گذار خرید و نگه‌داری» نیز گفته می‌شود). در حالی که معامله‌گران معمولاً موقعیت‌ها را برای دوره‌های کوتاه‌تری نگه می‌دارند. به‌عنوان‌مثال، برخی معامله گران، موقعیت‌ها را برای چند ثانیه حفظ می‌کنند. از سوی دیگر، معامله‌گران سوئینگ به دنبال موقعیت‌هایی هستند که از چند روز تا چند هفته حفظ می‌شوند.
سرمایه‌گذاران نهادی
سرمایه گذاران نهادی سازمان‌هایی مانند شرکت‌های مالی یا صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک هستند که پرتفوی‌های قابل توجهی در سهام و سایر بازارهای مالی ایجاد می‌کنند. اغلب، آنها قادر به جمع آوری پول از چندین سرمایه گذار کوچک‌تر (افراد یا شرکت‌ها) به منظور سرمایه گذاری بزرگ‌تر هستند. به همین دلیل، سرمایه گذاران نهادی اغلب از سرمایه گذاران خرده‌فروشی منفرد، قدرت و نفوذ بیشتری بر بازارها دارند. ادامه مقاله را در دانشگاه کسب‌وکار دنبال کنید.
سرمایه گذاران منفعل در مقابل فعال
این سرمایه گذاران همچنین ممکن است استراتژی‌های مختلف بازار را اتخاذ کنند. سرمایه گذاران غیرفعال تمایل دارند اجزای شاخص‌های مختلف بازار را بخرند و نگه دارند. ممکن است وزن تخصیص خود را به کلاس‌های دارایی خاصی بر اساس قوانینی مانند بهینه سازی میانگین واریانس تئوری مدرن پورتفولیو (MPT) بهینه کنند. دیگران ممکن است انتخاب کنندگان سهام باشند که بر اساس تحلیل بنیادی صورت‌های مالی شرکت و نسبت‌های مالی سرمایه گذاری می‌کنند. این‌ها سرمایه گذاران فعال هستند.
یکی از نمونه‌های رویکرد فعال، سرمایه گذاران «ارزشی» هستند که به دنبال خرید سهام با قیمت سهم پایین نسبت به ارزش دفتری خود هستند. برخی دیگر ممکن است به دنبال سرمایه‌گذاری بلندمدت در سهام “رشد” باشند که ممکن است در حال حاضر پول خود را از دست بدهند اما به سرعت در حال رشد هستند و نویدبخش آینده هستند.
سرمایه گذاری غیرفعال (شاخص شده) به طور فزاینده‌ای محبوب می‌شود، درست جایی که در حال پیشی گرفتن از استراتژی‌های سرمایه گذاری فعال به عنوان منطق غالب بازار سهام است. رشد صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک با تاریخ هدف کم‌هزینه، صندوق‌های قابل معامله در مبادلات و مشاوران روبو تا حدی مسئول این افزایش محبوبیت هستند.
کسانی که علاقه‌مند به یادگیری بیشتر در مورد سرمایه گذاری، سرمایه گذاران منفعل و فعال و سایر موضوعات مالی هستند و می‌خواهند مطالب تخصصی‌تری در این خصوص یاد بگیرند، می‌توانند در دانشگاه کسب‌وکار به دنبال آن باشند.
چگونه یک سرمایه‌گذار را برای استارتاپ فناوری خود، شناسایی و هدف قرار دهیم
هنگامی که مشخص کردید استارتاپ شما چه مقدار پول از نقشه راه تأمین مالی خود نیاز دارد و دانستید که سرمایه گذار خارجی، استراتژی شما و کسب‌وکارتان است، باید تعیین کنید که با کدام سرمایه گذاران در مورد فرصت سرمایه گذاری تماس بگیرید. کارآفرینان باید بدانند که هر گروه سرمایه گذار یا صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر، تمرکز سرمایه گذاری منحصر به فردی دارد.
بررسی اولیه سرمایه گذاران
به عنوان بخشی از مرحله اولیه بررسی سرمایه گذاران بالقوه، تحقیقات خود را برای شناسایی شرکت‌ها یا افرادی که سرمایه گذاری کرده‌اند انجام دهید:
- در بخش صنعت هدف شما
- در مرحله توسعه شرکت شما
- مبالغی که با محدوده دوره تأمین مالی هدف شما مطابقت دارد
- در منطقه جغرافیایی شما: بسیاری از سرمایه گذاران در مراحل اولیه، سرمایه گذاری‌های محلی یا سرمایه گذاری‌هایی که می‌توانند ظرف یک تا دو ساعت به محل آن سفر کنند را ترجیح می‌دهند.
شناسایی سرمایه‌گذار ایده آل استارتاپ شما
هنگام تحقیق درباره یک سرمایه گذار خاص، با مشاوران و سایر کارآفرینانی که مستقیماً با سرمایه گذار کار کرده‌اند صحبت کنید.
شما سرمایه گذاری را می‌خواهید که:
- دارای تجربه تجاری گسترده با استارتاپ‌های قبلی و دانش صنعت مورد نظرتان برای سرمایه گذاری باشد و یا سرمایه گذاری‌های دیگری دارد که مکمل کسب‌وکار شما هستند.
- رویکردی مشارکتی دارد و تمایل خود را برای کمک به بنیان‌گذاران افزایش جذابیت سرمایه گذاری شرکت شما و ایجاد کسب‌وکار نشان می‌دهد.
- دارای شبکه‌های قوی برای توسعه کسب‌وکار و توانایی پر کردن شکاف‌های موجود در طرح تجاری شما باشد. (به‌عنوان‌مثال، کمک به ایجاد تیم مدیریت، هیئت مدیره و مشاوران در مراحل اولیه سرمایه‌گذاری)
- مایل به سرمایه گذاری زمان، مهارت و پول با بنیان‌گذاران است.
- به خوبی در جامعه سرمایه گذاری (چه در سطح محلی و چه در سطح بین‌المللی) با شرکای سرمایه گذاری از شبکه صندوق ارتباط دارد که ممکن است سرمایه گذاران مشترک جذابی برای تأمین مالی شما باشند.
- دارای سابقه قوی در رهبری یا انجام معاملات سرمایه گذاری باشد.
- دارای سابقه ایجاد و خروج موفق کسب‌وکار، با شبکه‌های قوی برای توسعه کسب‌وکار برای سرمایه گذاری شما باشد.
- سرمایه گذاران نیز از این معیارها برای ارزیابی فرصت‌های جدید استفاده خواهند کرد. تا جایی که می‌توانید در مورد سرمایه گذاران بالقوه اطلاعات کسب کنید تا بهترین رویکرد را داشته باشید.
استراتژی سرمایه
به عنوان یک استراتژی، در صورتی که چندین سرمایه گذار علاقه‌مند به ارزیابی فرصت شما هستند، یک گروه از سرمایه گذاران را در یک زمان (ترجیحاً کمتر از ده سرمایه گذار در رویکرد اولیه خود) هدف قرار دهید تا بتوانید به طور مؤثر ارتباطات، جلسات و پیگیری را مدیریت کنید. سرمایه گذاران بخشی از یک جامعه بسیار کوچک هستند و اغلب با هم در معاملات سرمایه‌گذاری می‌کنند. سرمایه‌گذاران معمولاً یکدیگر را به خوبی می‌شناسند و ایده‌های خود را در مورد جریان معامله به اشتراک می‌گذارند، بنابراین آنها احتمالاً از سرمایه گذاران دیگری که ممکن است با آنها صحبت می‌کنید آگاه باشند.
مفهوم “خستگی معامله” را در نظر داشته باشید (زمانی که معامله یا فرصتی شروع به احساس خستگی می‌کند و سرمایه گذاران زیادی از آن خرید می‌کنند) به خصوص در یک بازار کوچک‌تر با بازیگران کمتر. اطمینان حاصل کنید که فرصت شما تازه است تا سرمایه گذاران احساس نکنند که معامله قبل از اینکه آن را ببینند بیش از حد خرید شده است. بعد از اینکه به اولین گروه سرمایه گذاران خود نزدیک شدید، صبر کنید تا به نقطه عطف بعدی خود برسید و پس از آن دوباره با گروه بعدی تلاش کنید،.
مثالی از سرمایه‌گذاری
زمانی که تینا مک گوناگیل می‌خواست تجارت ظروف غذایش را گسترش دهد، سرمایه گذاری را پذیرفت که در یک نمایشگاه تجاری با او آشنا شد.
او به ازای 50000 دلار، 20 درصد از سهام Big Fat Lunch را به ترنت لوونشتاین داد. با این حال، قبل از اینکه او پول را خرج کند، این دو بر سر بهترین استراتژی برای افزایش سود با هم اختلاف داشتند.
مک گوناگیل می‌خواست سهام بیشتری سفارش دهد و امیدوار بود لوونشتاین از شخصیت کاریزماتیک خود برای عرضه محصول به خرده‌فروشی‌ها استفاده کند.
او به CNBC گفت: “بدون سهام، ما هیچ کاری نداریم، زیرا در پایان روز و وقتی صاحب یک محصول هستید، بزرگ‌ترین اولویت شما این است که وارد خرده فروشی شوید.”
اطلاعات بیشتر از سرمایه‌گذاری برای شما:
در مثال بخش قبل، لوونشتاین می‌خواست برای افزایش فروش مستقیم به مصرف کننده به رسانه‌های اجتماعی و اینفلوئنسرها روی آورد. او استدلال کرد که با حاشیه‌های کمتر، سود هر محصول فروخته شده افزایش می‌یابد.
مایکل گلدبرگ، مدیر اجرایی مؤسسه کارآفرینی ویل در دانشگاه کیس وسترن رزرو می‌گوید: این اختلاف، اهمیت داشتن یک ساختار حکمرانی هوشمند مانند هیئت مدیره و درک حقوق سرمایه گذار در تصمیم‌گیری‌های شرکت را نشان می‌دهد. او گفت: اگر کارآفرینی هستید که یک کسب‌وکار کوچک را مدیریت می‌کنید، برخورد با سرمایه گذاران و نظرات آنها می‌تواند واقعاً زمان‌بر باشد.
در پایان، هنگام اضافه کردن یک سرمایه گذار، مطمئن شوید که به وضوح درک می‌کنید که آنها چقدر در شرکت شما سهم دارند. در مورد مک گوناگیل و لوونشتاین، او تنها 20 درصد را رها کرد. این بدان معناست که لوونشتاین علاقه کنترلی نداشت و نمی‌توانست نحوه استفاده از پول را هدایت کند.
اگر این مقاله برای شما مفید واقع شد، حتماً ما را در قسمت نظرها در جریان بگذارید. دانشگاه کسب‌وکار با بهترین و جدیدترین مقاله‌های روز دنیا در کنار شماست.
