داستان تکان دهنده آبراهام لینکلن و مرگ رمزآلودش در راه آزادی

آبراهام لینکلن، وکیلی خودآموخته، قانون‌گذار و مخالف سرسخت صنعت برده داری بود. او در نوامبر سال 1860، اندکی قبل از شروع جنگ داخلی، به عنوان شانزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده انتخاب شد. آبراهام لینکلن ثابت کرد که یک استراتژیست نظامی زیرک و یک رهبر بسیار باهوش است.

اعلامیه رهایی او راه را برای الغای صنعت برده داری هموار کرد. سخنرانی آبراهام لینکلن در گتیسبورگ به عنوان یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین سخنرانی‌ها در تاریخ آمریکا است. در آوریل سال 1865، در حالی که اتحادیه در آستانه پیروزی بود، آبراهام لینکلن توسط جان ویلکس بوث، هوادار کنفدراسیون، ترور شد. ترور لینکلن سبب شد که او در راه آزادی به شهادت برسد.

به خاطر اقدامات و خدماتی که لینکلن در راه بشریت انجام داد؛ او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین رؤسای جمهور تاریخ ایالات متحده در نظر می‌گیرند. در این مقاله از مجموعه مقالات دانشگاه کسب و کار می‌خواهیم مروری بر زندگی این رئیس جمهور بزرگ و خدمات او در کشور آمریکا داشته باشیم. اگر علاقه‌مند به دانستن زندگی نامه آبراهام لینکلن بزرگ هستید، تا انتهای این مقاله همراه ما بمانید.

نگاهی به دوران کودکی و اوایل زندگی آبراهام لینکلن

لینکلن در 12 فوریه سال 1809 از نانسی و توماس لینکلن در یک کلبه چوبی یک اتاقه در شهرستانی به نام هاردین در کنتاکی به دنیا آمد. خانواده او در سال 1816 به جنوب ایندیانا نقل مکان کردند. تحصیلات رسمی لینکلن به سه دوره کوتاه در مدارس محلی محدود شد؛ زیرا او مجبور بود به طور مداوم برای حمایت از خانواده خود کار کند. در سال 1830، خانواده او به شهرستان ماکون در جنوب ایلینوی نقل مکان کردند. لینکلن  در یک قایق مسطح رودخانه کار می‌کرد و بار را از رودخانه می سی سی پی به نیواورلئان می‌برد. لینکلن پس از استقرار در شهر نیو سلم، ایلی نویز، جایی که به عنوان مغازه دار و پستچی کار می‌کرد، به عنوان حامی حزب ویگ درگیر سیاست محلی شد و در سال 1834 در مجلس قانون‌گذاری ایالت ایلی نویز پیروز شد.

آبراهام لینکلن مانند قهرمانان ویگ، هنری کلی و دانیل وبستر، با گسترش برده داری در سرزمین‌ها مخالف بود و چشم اندازی بزرگ از ایالات متحده در حال گسترش، با تمرکز بر تجارت و شهرها به جای کشاورزی داشت. لینکلن به صورت خودآموز رشته حقوق را فرا گرفت و در امتحان وکالت در سال 1836 قبول شد. برای چند سال بعد از قبولی در آزمون، او در آنجا به عنوان وکیل کار کرد و به مشتریان مختلف از ساکنان شهرهای کوچک گرفته تا خطوط راه آهن ملی خدمات رسانی کرد.

او با مری تاد، یک دختر خوش‌گذران کنتاکی با خواستگاران زیادی (از جمله رقیب سیاسی آینده لینکلن، استیون داگلاس) آشنا شد و در سال 1842 ازدواج کرد. آن‌ها صاحب چهار فرزند به نام‌های رابرت تاد لینکلن (1843-1926)، ادوارد بیکر لینکلن (1846-1850)، ویلیام والاس لینکلن (1850-1862) و توماس «تاد» لینکلن (1853-1871) شدند.

آبراهام لینکلن وارد سیاست می‌شود!

لینکلن در سال 1846 در انتخابات نمایندگان مجلس ایالات متحده پیروز شد و سال بعد کار خود را آغاز کرد. آبراهام لینکلن به‌ عنوان یک نماینده کنگره، برای بسیاری از رأی‌دهندگان ایلینوی به دلیل موضع قوی‌اش در برابر جنگ مکزیک و آمریکا، محبوبیت نداشت. او با وعده عدم انتخاب مجدد، در سال 1849 به اسپرینگفیلد بازگشت. با این حال، افراد زیادی برای عقب راندن او به سیاست ملی توطئه کردند.

داگلاس، یکی از دموکرات‌های پیشرو در کنگره، تصویب قانون کانزاس – نبراسکا (1854) را تحت فشار قرار داده بود، که اعلام می‌کرد رأی دهندگان هر منطقه به جای دولت فدرال، حق دارد برای خود تصمیم بگیرد که آیا در این سرزمین باید برده داری قانونی و آزاد باشد و یا ممنوع اعلام شود!

در 16 اکتبر 1854، لینکلن در برابر جمعیت زیادی در پیوریا رفت تا در مورد شایستگی قانون کانزاس – نبراسکا با داگلاس بحث کند. آبراهام در آن سخنرانی برده داری و گسترش آن را محکوم کرد و این نهاد را نقض اساسی‌ترین اصول آزادی و استقلال برای همه انسان‌ها خواند.

پیوستن لینکلن به حزب جمهوری خواه

در حالی که حزب ویگ در حال ویرانی بود، لینکلن در سال 1856 به حزب جمهوری خواه جدید پیوست که عمدتاً در مخالفت با گسترش برده داری در قلمروها شکل گرفته بود. لینکلن در همان سال دوباره برای مجلس سنا نامزد شد (او در سال 1855 نیز برای این کرسی انتخاباتی مبارزاتی ناموفق داشت).

در ماه ژوئن، لینکلن سخنرانی معروف خود را با عنوان «خانه تقسیم‌ شده» ایراد کرد؛ که در آن از انجیل نقل قول کرد تا باور خود را نشان دهد که «این دولت و کشور نمی‌تواند برای همیشه نیمی برده داری و نیمی آزادی را تحمل کند». لینکلن سپس در یک سری مناظره‌های معروف با داگلاس مقابله کرد. اگرچه او در انتخابات سنا شکست خورد؛ اما عملکرد لینکلن در مناظره‌ها باعث شهرت او در سطح ملی شد.

کمپین ریاست جمهوری آبراهام لینکلن در سال 1860

وجهه لینکلن در اوایل سال 1860 پس از اجرای سخنرانی هیجان‌انگیز دیگری در اتحادیه کوپر شهر نیویورک، حتی بالاتر از قبل نیز رفت. در ماه مه، جمهوری خواهان لینکلن را به عنوان نامزد خود برای ریاست جمهوری انتخاب کردند و از سناتور ویلیام اچ. سوارد از نیویورک و دیگر رقبای قدرتمند به نفع وکیل بدخلق ایلینوی که تنها یک دوره نامشخص در کنگره داشت، عبور کردند. در انتخابات عمومی، لینکلن دوباره با داگلاس، که نماینده دموکرات‌های شمالی بود، روبرو شد.

دموکرات‌های جنوبی جان سی. برکنریج از کنتاکی را نامزد کرده بودند، در حالی که جان بل برای حزب جدید اتحادیه قانون اساسی نامزد شد. با تقسیم برکنریج و بل در جنوب، لینکلن اکثر مناطق شمالی را به دست آورد و کالج الکترال را برای پیروزی در کاخ سفید از آن خودش کرد. او یک کابینه فوق‌العاده قوی متشکل از بسیاری از رقبای سیاسی خود، از جمله سوارد، سالمون پی چیس، ادوارد بیتس و ادوین ام. استانتون ساخت.

آبراهام لینکلن و شروع جنگ داخلی

پس از سال‌ها تنش‌های مقطعی، انتخاب یک شمالی ضد برده‌داری به‌عنوان شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده، بسیاری از جنوبی‌ها را عصبانی کرد و آن‌ها را در واقع از لبه پرتگاه به پایین انداخت! زمانی که لینکلن به عنوان شانزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده در مارس سال 1861 آغاز به کار کرد، هفت ایالت جنوبی از اتحادیه جدا شده و ایالات کنفدراسیون آمریکا را تشکیل داده بودند. لینکلن به ناوگانی از کشتی‌های اتحادیه دستور داد تا فورت سامتر فدرال در کارولینای جنوبی را در آوریل تأمین کنند. کنفدراسیون‌ها به سمت قلعه و ناوگان اتحادیه شلیک کردند و جنگ داخلی را آغاز کردند. امیدها برای پیروزی سریع اتحادیه با شکست در نبرد بول ران (ماناساس) از بین رفت و لینکلن در حالی که هر دو طرف برای درگیری طولانی آماده می‌شدند، 500000 سرباز دیگر را برای جنگ داخلی فراخواند.

در حالی که جفرسون دیویس، رهبر کنفدراسیون، فارغ‌التحصیل وست پوینت، قهرمان جنگ مکزیک و وزیر جنگ سابق بود، لینکلن تنها یک دوره کوتاه و نامشخص خدمت در جنگ بلک هاوک (سال 1832) داشت. او وقتی ثابت کرد که یک رهبر توانا در زمان جنگ است، بسیاری از مردم را شگفت زده کرد و به سرعت در مورد استراتژی و تاکتیک‌ها در سال‌های اولیه جنگ داخلی و در مورد انتخاب قوی‌ترین فرماندهان آموخت.

ژنرال جورج مک کلن، اگر چه مورد علاقه سربازانش بود؛ اما به طور مداوم لینکلن را از عدم تمایل او به پیشروی ناامید می‌کرد. هنگامی که مک کلن نتوانست ارتش کنفدراسیون رابرت لی را در حال عقب‌نشینی در پی پیروزی اتحادیه در آنتی تام در سپتامبر سال 1862 دنبال کند، لینکلن او را از فرماندهی برکنار کرد. در طول جنگ، لینکلن به دلیل تعلیق برخی از آزادی‌های مدنی، از جمله حق habeas corpus یا حکم آزادی مورد انتقاد قرار گرفت؛ اما او چنین اقداماتی را برای پیروزی در جنگ ضروری می‌دانست.

اعلامیه آزادی و سخنرانی لینکلن در گتیسبورگ

اندکی پس از نبرد آنتی تام (شارپسبورگ)، لینکلن اعلامیه آزادی مقدماتی را صادر کرد که در 1 ژانویه سال 1863 اجرایی شد و همه افراد برده را در ایالت‌های شورشی که تحت کنترل فدرال نبودند، آزاد کرد. سپس همه آن‌ها را در ایالت‌های مرزی وفادار به اتحادیه ممنوعیت بردگی رها کرد. اگرچه لینکلن زمانی اظهار داشت که “هدف اصلی او در این مبارزه نجات اتحادیه است و نه نجات یا از بین بردن برده داری”. با این حال رهایی را یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای خود دانست و برای تصویب قانون اساسی تلاش‌های بسیاری کرد. اصلاحیه‌ای که برده داری را غیرقانونی می‌کرد، در نهایت به عنوان سیزدهمین قانون پس از مرگ او در سال 1865 تصویب شد.

دو پیروزی مهم اتحادیه در ژوئیه سال 1863 در ویکسبورگ، می سی سی پی و در نبرد گتیسبورگ در پنسیلوانیا سرانجام جریان جنگ را تغییر داد. ژنرال جورج مید فرصت را از دست داد تا آخرین ضربه را علیه ارتش لی در گتیسبورگ وارد کند و لینکلن در اوایل سال 1864 با پیروزی ویکسبورگ، اولیس اس گرانت، به عنوان فرمانده عالی نیروهای اتحادیه انتخاب شد.

در نوامبر سال 1863، لینکلن سخنرانی کوتاهی (فقط 272 کلمه) در مراسم وقف قبرستان ملی جدید در گتیسبورگ ایراد کرد. سخنرانی لینکلن در گتیسبورگ که به طور گسترده منتشر شد، هدف جنگ را به شیوایی بیان کرد و به بنیان‌گذاران، اعلامیه آزادی و پیگیری برابری انسانی اشاره کرد. این سخنرانی یکی از معروف‌ترین سخنرانی‌های دوران ریاست‌جمهوری آبراهام لینکلن و یکی از پر نقل ‌قول‌ ترین سخنرانی‌های تاریخ شد.

پیروزی آبراهام لینکلن در انتخابات ریاست جمهوری سال 1864

در سال 1864، لینکلن در برابر نامزد دموکرات‌ها، ژنرال سابق اتحادیه، جورج مک کلن، با یک نبرد سخت برای انتخاب مجدد روبرو شد. اما پیروزی‌های اتحادیه در نبرد (به‌ویژه تسخیر آتلانتا توسط ژنرال ویلیام تی شرمن در سپتامبر) باعث شد تا رای ‌های زیادی را به سمت رئیس جمهور تغییر دهد. آبراهام لینکلن در دومین سخنرانی افتتاحیه خود که در 4 مارس سال 1865 انجام داد، به نیاز به بازسازی جنوب و بازسازی اتحادیه اشاره کرد: «با بدخواهی نسبت به هیچ‌کس! با صدقه برای همه!»

در حالی که شرمن پس از اجرای راهپیمایی خود به سمت دریا از آتلانتا، پیروزمندانه به سمت شمال از طریق کارولیناس حرکت کرد، لی در 9 آوریل در دادگاه Appomattox در ویرجینیا تسلیم گرانت شد. پیروزی اتحادیه نزدیک بود و آبراهام لینکلن در ماه آوریل در چمن کاخ سفید سخنرانی کرد.

لینکلن از مخاطبان خود خواست تا از ایالت‌های جنوبی برای بازگشت به جمع استقبال کنند. به طرز غم‌انگیزی، آبراهام لینکلن زنده نماند تا به اجرای دیدگاه خود در مورد بازسازی کمک کند. در قسمت بعدی می‌خواهیم نگاهی کلی به چگونگی مرگ غم‌انگیز آبراهام لینکلن بیندازیم، تا انتهای این مقاله همراه تیم دانشگاه کسب و کار بمانید.

ترور عجیب آبراهام لینکلن

در شب 14 آوریل سال 1865، جان ویلکس بوث، بازیگر و هوادار کنفدراسیون، وارد اتاق مخصوص رئیس جمهور در تئاتر فورد در واشنگتن دی سی شد و به پشت سر او شلیک کرد! آبراهام لینکلن را به پانسیون روبروی تئاتر بردند؛ اما او هرگز به هوش نیامد و در ساعات اولیه صبح 15 آوریل سال 1865 درگذشت.

ترور لینکلن او را به یک شهید ملی تبدیل کرد. در 21 آوریل سال 1865، قطاری که تابوت او را حمل می‌کرد، واشنگتن دی سی را در مسیر حرکت به اسپرینگفیلد، ایلی نویز ترک کرد. جایی که او در 4 مه به خاک سپرده می‌شد. قطار تشییع جنازه آبراهام لینکلن از 180 شهر و هفت ایالت عبور کرد تا عزاداران بتوانند به آن ادای احترام کنند. بر روی قطار تشییع جنازه نوشته شده بود که، رئیس جمهور سقوط کرده است!

تولد آبراهام لینکلن هر ساله در کنار تولد جورج واشنگتن در روز رئیس جمهور، که مصادف با سومین دوشنبه فوریه است، گرامی داشته می‌شود.

مروری بر سخنان معروفی از آبراهام لینکلن

• هیچ چیز ارزشمندی را نمی‌توان با صرف کردن زمان زیادی از دست داد.
• می‌خواهم کسانی که مرا بیشتر می‌شناختند درباره‌ام بگویند که همیشه یک خار می‌کندم و گلی را در جایی می‌کاشتم که فکر می‌کردم گلی رشد می‌کند.
• من بیشتر به سکوت تمایل دارم، چه عاقلانه باشد چه نباشد. امروزه یافتن مردی که بتواند زبانش را نگه دارد، حداقل غیرمعمول‌تر از یافتن کسی است که نمی‌تواند.
• من به شدت نگران این هستم که این اتحادیه، قانون اساسی و آزادی‌های مردم مطابق با ایده اولیه‌ای که آن مبارزه برای آن انجام شده است، تداوم یابد. من واقعاً خوشحال خواهم شد که ابزاری فروتن در جامعه باشم. دستان حق تعالی و این قوم تقریباً من را برای تداوم هدف آن مبارزه بزرگ برمی‌گزیند.
• این در اصل یک مسابقه مردمی است. در طرف اتحادیه، این مبارزه برای حفظ آن شکل و جوهر حکومتی در جهان است که هدف اصلی آن ارتقای وضعیت انسان‌ها است. بلند کردن وزنه‌های مصنوعی از روی همه شانه‌ها برای پاک‌سازی مسیرهای مبارزه برای آزادی ستودنی است. هدف این اتحادیه و این مبارزه برای استطاعت از همه چیز، شروع آزادی انسان‌ها و فرصتی منصفانه در مسابقه زندگی برای همگان است.
• هشتاد و هفت سال پیش پدران ما ملت جدیدی را در این قاره پدید آوردند که در آزادی تصور شده و به این گزاره اختصاص داده شده است که همه انسان‌ها برابر آفریده شده‌اند.
• این ملت، تحت فرمان خدا، تولد جدیدی از آزادی خواهد داشت و این حکومت مردمی، توسط مردم، برای مردم، از روی زمین نابود نخواهد شد.

کلام آخر

در این مقاله از مجموعه مقالات دانشگاه کسب و کار در کنار یکدیگر مروری بر زندگی آبراهام لینکلن رئیس جمهور بزرگ و قهرمان ملی کشور ایالات متحده آمریکا داشتیم. در میان قهرمانان آمریکایی، لینکلن همچنان جذابیت منحصر به فردی برای هم‌وطنان خود و همچنین برای مردم سرزمین‌های دیگر دارد. این جذابیت از داستان زندگی قابل توجه او و برخاستن از ریشه‌های فروتنانه، مرگ دراماتیک و از شخصیت متمایز انسانی و مردمی او است.

همچنین از نقش تاریخی او به عنوان ناجی اتحادیه و رهایی بخش مردم برده گرفته شده است. محبوبیت او به ویژه به دلیل سخنوری او به عنوان سخنگوی دموکراسی پایدار است و همچنان افزایش می‌یابد.

به نظر آبراهام لینکلن، اتحادیه ارزش پس‌انداز را داشت؛ نه تنها به خاطر خودش، بلکه به این دلیل که یک آرمان، یعنی آرمان خودگردانی و آزادی را تجسم می‌بخشید. در سال‌های اخیر، جنبه سیاسی شخصیت لینکلن، به‌ویژه دیدگاه‌های نژادی او، مورد بررسی دقیق قرار گرفته است. علت این است که محققان همچنان او را موضوعی غنی برای تحقیق می‌دانند. یادبود آبراهام لینکلن در واشنگتن دی سی در 30 می سال 1922 بنا نهاده و به او تقدیم شد.

آیا تا به‌ حال متن سخنرانی‌های معروف آبراهام لینکلن را خوانده‌اید؟ کدام بخش از زندگی لینکلن برای شما الهام بخش بود؟