همه چیز درباره لویی پاستور: دانشمندی که سرنوشت بشریت را تغییر داد

در تاریخ بشریت، زمانی که زندگی انسان‌ها با تهدیدات بزرگ روبه‌رو شده است، همواره قهرمانانی ظهور کرده‌اند که توانسته‌اند مسیر زندگی را تغییر دهند و دروازه‌های جدیدی به سوی پیشرفت و امید بگشایند. لویی پاستور یکی از این قهرمانان برجسته است که با تحقیقات علمی خود، جهان را برای همیشه دگرگون کرد.

پاستور با پشتکار و تلاش بی‌وقفه توانست نظریه میکروبی را ارائه دهد و چشم بشریت را به حقیقتی مهم باز کند: موجودات میکروسکوپی، عامل بسیاری از فرآیندها و بیماری‌ها هستند. او نه تنها علم را متحول کرد، بلکه با دستاوردهای خود مانند روش پاستوریزاسیون و تولید واکسن، جان میلیون‌ها نفر را نجات داد و استانداردهای جدیدی را در دنیای پزشکی و صنایع غذایی ایجاد کرد.

این مقاله به بررسی زندگی‌نامه کامل لویی پاستور، از دوران کودکی تا کشفیات علمی و میراث جاودانه او، می‌پردازد. اگر می‌خواهید با داستان زندگی این دانشمند نابغه و تأثیرات بی‌نظیر او آشنا شوید، همراه دانشگاه کسب و کار باشید.

سال‌های ابتدایی زندگی لویی پاستور

لویی پاستور در 27 سپتامبر 1822 در شهر دُل فرانسه به دنیا آمد. او فرزند سوم خانواده‌ای فقیر بود که زندگی دشواری را تجربه می‌کرد. پدرش، ژان ژوزف پاستور، دباغی را به عنوان حرفه خانوادگی ادامه داد و با یک کارگاه کوچک چرم‌سازی، برای تأمین معاش خانواده تلاش می‌کرد. شرایط زندگی آن‌قدر سخت بود که هیچ‌کس تصور نمی‌کرد این کودک بتواند به یکی از برجسته‌ترین دانشمندان تاریخ تبدیل شود.

در سال 1825، زمانی که لویی سه سال داشت، خانواده‌اش به روستای مادری نقل مکان کردند و پس از یک سال، به شهر آربوا رفتند. در این شهر، پدرش دباغ‌خانه‌ای نزدیک رودخانه کویزانس اجاره کرد و مشغول به کار شد. شهر آربوا جایی بود که لویی دوران کودکی خود را گذراند؛ او بیشتر اوقات فراغت خود را با بازی در کنار رودخانه و معاشرت با دوستان سپری می‌کرد.

چالش‌های مدرسه و دوری از خانواده

با رسیدن به سن مدرسه، لویی وارد مسیر تحصیلی شد.

او دانش‌آموزی کاملاً معمولی بود و نشانه‌ای از نبوغ در او دیده نمی‌شد.

علاقه ویژه او به نقاشی باعث شد رویای تبدیل شدن به یک نقاش برجسته در ذهنش شکل بگیرد. اما پدرش تصمیم گرفت او را برای معلم شدن به مدرسه شبانه‌روزی باربت پاریس بفرستد.

این دوری از خانواده، برای لویی سخت بود و او دچار افسردگی و بیماری شد. پس از مدتی، پدرش تصمیم گرفت او را به مدرسه سابقش در آربوا بازگرداند. بازگشت به زادگاهش، انگیزه‌ای برای تلاش بیشتر در لویی ایجاد کرد. او که حس می‌کرد خانواده‌اش از او ناامید شده‌اند، با تلاش فراوان در امتحانات نوبت اول توانست به یک دانش‌آموز ممتاز تبدیل شود و مسیر پیشرفت خود را آغاز کند.

تحصیلات و کشف مسیر علمی

ورود به کالج سلطنتی بزانسون و علاقه‌مندی به شیمی

پس از پایان دوران راهنمایی، لویی پاستور تصمیم گرفت مسیر تحصیلی خود را ادامه دهد و وارد کالج سلطنتی بزانسون شود.شهری که به آربوا، زادگاهش، نزدیک بود و به او این امکان را می‌داد که به خانواده‌اش سر بزند. در سال 1839، لویی که تنها 17 سال داشت، تحصیل در کالج را آغاز کرد. در این دوران، علاقه او به شیمی به شدت افزایش یافت و توانست در این درس نمرات بالایی کسب کند. پس از فارغ‌التحصیلی از کالج، او در همان مدرسه به عنوان معلم مشغول به کار شد.

زندگی‌نامه دیگر افراد موفق: اگر به مطالعه زندگی‌نامه افراد موفق علاقه دارید توصیه می‌کنیم مقالات بابک بختیاری، گالیله، فردوسی، شیخ بهایی و جف بزوس را در رسانۀ دانشگاه کسب و کار بخوانید.

تحصیل در دانش‌سرا و ارتباط با استادان برجسته

در سال 1842، لویی برای ادامه تحصیل و تبدیل شدن به معلمی برجسته به پاریس بازگشت. او در امتحان ورودی دانش‌سرا شرکت کرد و توانست نمره قبولی را کسب کند. با این حال، پاستور معتقد بود دانش کافی برای ورود به دانش‌سرا ندارد و تصمیم گرفت یک سال دیگر به مطالعه و تقویت دانش خود بپردازد. به همین دلیل، او به مدرسه شبانه‌روزی باربت پاریس بازگشت و در کنار دروس اصلی، در کلاس‌های مدرسه سن لویی و همچنین کلاس درس شیمی استاد ژان باتیست دوما در دانشگاه سوربن شرکت کرد.

در این دوران، پاستور به یکی از عاشقان علم شیمی تبدیل شد و تحت تأثیر شخصیت علمی دوما، به شدت شیفته این رشته شد. در سال 1843، او توانست در درس فیزیک جایزه نفر اول را در مدرسه باربت کسب کند. در همین سال، او دوباره در امتحان ورودی دانش‌سرا شرکت کرد و با کسب رتبه 4، موفقیت بزرگی را به دست آورد.

در دانش‌سرا، لویی پاستور تحت آموزش شیمیدان‌های برجسته‌ای همچون ژان باتیست دوما، آنتوان ژروم بالار و ژان باپتیست بیو قرار گرفت. حضور در کلاس‌های این اساتید برجسته، مسیر علمی پاستور را به شدت تحت تأثیر قرار داد و او را به سمت کشفیات بزرگ هدایت کرد.

دریافت مدرک دکتری و آغاز تحقیقات علمی

پس از سال‌ها تلاش و تحصیل در دانش‌سرا، لویی پاستور در سال 1847 توانست رساله دکتری خود را در زمینه فیزیک و شیمی به پایان برساند و مدرک دکتری خود را دریافت کند. این موفقیت، نقطه عطفی در زندگی علمی او بود.

در همین دوران، پاستور همکاری خود را با آنتوان ژروم بالار آغاز کرد. این همکاری، انگیزه‌ای شد تا او تحقیقات خود را گسترش دهد و آزمایشات خود را بر روی اسید تارتاریک آغاز کند. نتایج این آزمایش‌ها، پاستور را به شهرت رساند و زمینه‌ساز کشفیات بزرگ‌تری در آینده شد.

زندگی شخصی لویی پاستور

در سال 1849، لویی پاستور با ماری لوران، دختر رئیس دانشگاه استراسبورگ، ازدواج کرد. این ازدواج نقطه عطفی در زندگی شخصی او بود، چرا که ماری با حمایت‌ها و تشویق‌هایش، نقشی اساسی در موفقیت‌های علمی پاستور ایفا کرد. آن‌ها صاحب پنج فرزند شدند: ژان، ژان باتیست، سسیل، ماری لوئیز و کامیل. اما زندگی خانوادگی آن‌ها با تراژدی‌های تلخی همراه بود و سه نفر از فرزندانشان (ژان، کامیل و سسیل) به دلیل بیماری‌های ناشناخته جان خود را از دست دادند.

این اتفاقات ضربه‌ای سنگین بر روحیه پاستور وارد کرد، اما او را مصمم‌تر از قبل کرد تا تحقیقات خود را برای مبارزه با بیماری‌های مرگبار ادامه دهد. فشار روحی ناشی از این تراژدی‌ها و کارهای سنگین علمی، در سال 1868 باعث سکته مغزی پاستور شد و او بخشی از توانایی تکلم و حرکت خود را از دست داد. با این وجود، او هرگز دست از تلاش برنداشت و تا پایان عمر به تحقیقات خود ادامه داد.

اثر پاستور و نظریه میکروبی

مطالعات تخمیر و کشف نقش میکروب‌ها

در سال 1854، لویی پاستور به عنوان استاد شیمی و رئیس دانشکده علوم در دانشگاه لیل منصوب شد.

در همان زمان، از او خواسته شد تا مشکلات مربوط به تولید الکل در یک کارخانه تقطیر محلی را بررسی کند. این درخواست، آغازگر تحقیقات گسترده او در زمینه تخمیر شد. پاستور با مطالعه تخمیر الکلی و سایر مشکلات اقتصادی و عملی مرتبط با آن، توانست راه‌حل‌های موفقیت‌آمیزی ارائه دهد.

او طیف وسیعی از جنبه‌های تخمیر را بررسی کرد، از جمله تولید اسید لاکتیک که مسئول ترش شدن شیر است و تخمیر اسید بوتیریک. در سال 1857، پاستور لیل را ترک کرد و به پاریس بازگشت و به عنوان مدیر مطالعات علمی در École Normale Supérieure منصوب شد. در همان سال، پاستور شواهدی ارائه کرد که نشان می‌داد موجودات زنده در تمام فرآیندهای تخمیر نقش دارند و هر نوع تخمیر با یک ارگانیسم خاص مرتبط است. این کشف، زمینه‌ساز نظریه تخمیر میکروب‌ها شد.

مطالعات او بر روی تخمیر اسید بوتیریک به کشفی غیرمنتظره منجر شد: پاستور دریافت که عبور هوا (اکسیژن) از مایع تخمیر می‌تواند فرآیند تخمیر را متوقف کند. این پدیده که امروزه به عنوان اثر پاستور شناخته می‌شود، نشان داد که برخی موجودات زنده فقط در غیاب اکسیژن فعالیت می‌کنند.

تعریف هوازی و بی‌هوازی

پاستور با کشف اثر تخمیر، موجودات زنده را به دو دسته هوازی و بی‌هوازی تقسیم کرد؛ دسته‌هایی که به ترتیب در حضور یا عدم حضور اکسیژن فعالیت می‌کنند. او همچنین پیشنهاد کرد که پدیده‌هایی مانند پوسیدگی ناشی از فعالیت میکروب‌های بی‌هوازی هستند. این تقسیم‌بندی علمی، پایه‌گذار شناخت بهتر فرآیندهای طبیعی و پیشرفت علم میکروبیولوژی شد.

نظریه تولید خودبه‌خودی و اثبات نقش میکروب‌ها

در قرن هجدهم، تخمیر و پوسیدگی اغلب به عنوان پدیده‌های خودبه‌خودی تلقی می‌شدند. این باور بر اساس نظریه‌ای بود که ادعا می‌کرد زندگی می‌تواند خودبه‌خود از ماده مرده به وجود آید. در سال 1859، زمانی که چارلز داروین کتاب مشهور خود «درباره منشأ گونه‌ها» را منتشر کرد، پاستور تصمیم گرفت این اختلاف علمی را حل کند. او باور داشت که تا زمانی که نظریه تولید خودبه‌خودی رد نشود، نمی‌توان نظریه میکروب‌ها را به‌طور کامل اثبات کرد.

پاستور با استفاده از یک روش آزمایشی ساده، توانست این نظریه را رد کند. او نشان داد که اگر آبگوشت گاو در یک فلاسک گردن قو جوشانده شود و گردن فلاسک خمیده باشد، آبگوشت استریل باقی می‌ماند زیرا گردن فلاسک ذرات گردوغبار و آلاینده‌ها را به دام می‌اندازد. اما اگر گردن فلاسک جدا شود و آبگوشت در معرض هوا قرار گیرد، در نهایت کدر می‌شود که نشان‌دهنده آلودگی میکروبی است.

این آزمایش نه تنها ثابت کرد که تولید خودبه‌خودی وجود ندارد، بلکه پایه‌گذار علم باکتری‌شناسی شد؛ علمی که بر تکنیک‌های اثبات شده عقیم‌سازی و دست‌کاری آسپتیک تکیه دارد. او نشان داد هرچه محیط آلوده‌تر باشد، تراکم این موجودات بیشتر است. در سال 1861، پاستور مقاله‌ای منتشر کرد که ضربه‌ای جدی به این نظریه وارد کرد. در نهایت، فرهنگستان علوم فرانسه در سال 1863، با بررسی دقیق، نظریه پاستور را تأیید کرد و نظریه تولید خودبه‌خودی را رد کرد.

اثر پاستور و تحولی در علم

اثر پاستور نه تنها باعث پیشرفت چشمگیر در شناخت نقش میکروب‌ها در تخمیر و پوسیدگی شد، بلکه رد نظریه تولید خودبه‌خودی، راه را برای تحقیقات بیشتر در زمینه علم باکتری‌شناسی و بیوشیمی باز کرد. این دستاوردها، پایه‌گذار روش‌های علمی مدرن در کنترل و مدیریت بیماری‌ها و تولید مواد غذایی شدند.

پاستوریزاسیون مواد غذایی

نظریه میکروبی و فرایند تخمیر

همانطور که بیان کردیم لویی پاستور با انجام آزمایش‌های دقیق نشان داد که فرآیندهایی مانند تخمیر، فساد و ترشیدگی مواد غذایی ناشی از فعالیت موجودات میکروسکوپی هستند. او با بررسی شیر ترشیده زیر میکروسکوپ، حضور میله‌های ریز را مشاهده کرد و ثابت کرد که این موجودات عامل اصلی تغییرات در مواد غذایی هستند. پیش از این کشف، دانشمندان فرآیند تخمیر و فساد را تغییرات شیمیایی می‌دانستند، اما پاستور ثابت کرد که این پدیده‌ها به دلیل حضور میکروب‌ها رخ می‌دهند.

پاستوریزاسیون مواد غذایی

در نتیجه تحقیقات گسترده پاستور در زمینه میکروب‌ها، او توانست روشی برای جلوگیری از فساد مواد غذایی ارائه دهد که به پاستوریزاسیون معروف شد.

در آن زمان، صادرات محصولات لبنی و شراب فرانسه به دلیل فساد سریع با مشکلات جدی روبرو بود و کارخانه‌ها برای جلوگیری از ضررهای بیشتر از پاستور درخواست کمک کردند.

پاستور پس از بررسی‌های گسترده، راه‌حلی ارائه داد: گرما دادن مواد غذایی مانند شیر و شراب تا دمای 50 تا 60 درجه. او نشان داد که این دما برای از بین بردن میکروب‌های عامل فساد کافی است، بدون اینکه کیفیت مواد غذایی تغییر کند. این روش به سرعت مورد پذیرش قرار گرفت و انقلابی در صنعت مواد غذایی ایجاد کرد. کارخانه‌های لبنی توانستند از فساد سریع شیر جلوگیری کنند و خسارات اقتصادی ناشی از فساد مواد غذایی را کاهش دهند.

نجات صنایع آبجو در فرانسه

لویی پاستور با به‌کارگیری دانش خود در زمینه میکروب‌ها و تخمیر، صنایع شراب و آبجو فرانسه را از سقوط نجات داد. پس از موفقیت در شراب، پاستور مطالعات خود را روی آبجو متمرکز کرد. او با توسعه تکنیک‌های عملی برای کنترل تخمیر، روشی برای تولید آبجو ابداع کرد که از خراب شدن محصول در حمل و نقل طولانی‌مدت جلوگیری می‌کرد و به صنعت آبجو نظم و کیفیتی جدید بخشید.

ارائه نظریه میکروبی بودن بیماری‌ها توسط پاستور

کشف بیماری کرم‌های ابریشم: آغاز نظریه میکروبی

از سال 1865، لویی پاستور تحقیقات خود را بر روی بیماری ناشناخته‌ای که کرم‌های ابریشم را درگیر کرده بود آغاز کرد. این بیماری که از سال 1850 شروع شده بود، هر ساله خسارت‌های زیادی به پرورش‌دهندگان وارد می‌کرد و شهر آله، مرکز پرورش کرم‌های ابریشم در فرانسه، در طول 15 سال زیانی معادل 120 میلیون فرانک را تجربه کرد. علائم بیماری شامل توقف رشد، تنبلی، کاهش اشتها و ایجاد لکه‌های سیاه رنگ روی پوست کرم‌ها بود که در نهایت باعث مرگ آن‌ها می‌شد.

وزارت کشاورزی فرانسه از پاستور درخواست کرد تا علت این بیماری و راه درمان آن را کشف کند. پاستور پس از چندین سال تحقیق، عامل بیماری را عفونتی میکروبی دانست که از کرم‌های بیمار به کرم‌های سالم منتقل می‌شد. او با نابود کردن کرم‌های بیمار و جلوگیری از انتقال عفونت توانست کرم‌های سالمی پرورش دهد و این اپیدمی را متوقف کند. این کشف، مبنای نظریه‌ای شد که بعدها به میکروبی بودن بیماری‌ها معروف شد.

نظریه میکروبی و تحول در علم پزشکی

لویی پاستور پس از کشف علت بیماری کرم‌های ابریشم و علت تخمیر شیر به این نتیجه رسید که میکروب‌ها نه تنها عامل تخمیر، بلکه عامل بسیاری از بیماری‌های عفونی نیز هستند. او نظریه‌ای انقلابی ارائه داد که بیان می‌کرد بیماری‌ها به دلیل وجود میکروب‌های خاص ایجاد می‌شوند و این میکروب‌ها می‌توانند از فرد بیمار به فرد سالم منتقل شوند.

این نظریه باعث شد پزشکان و جراحان به اهمیت رعایت بهداشت در جلوگیری از انتقال بیماری پی ببرند. در ابتدا، این نظریه با مخالفت‌هایی از سوی برخی پزشکان مواجه شد، اما با قربانی شدن تعداد زیادی از افراد به دلیل عفونت‌های ناشی از جراحی و بیماری‌های عفونی، نظریه پاستور مورد پذیرش عمومی قرار گرفت.

این مقاله را هم بخوانید:  مارتین لوتر کینگ و رویای برابری در آمریکا

جوزف لیستر و تأثیر نظریه پاستور در جراحی

یکی از بزرگ‌ترین تأثیرات نظریه میکروبی پاستور در علم جراحی توسط جوزف لیستر صورت گرفت. لیستر با پذیرش نظریه جرم‌شناسی، به دنبال ماده‌ای برای از بین بردن میکروب‌ها بدون آسیب به بدن بود و سرانجام به محلول فنول دست یافت. این محلول امکان ضدعفونی کردن محل جراحی را فراهم کرد و توانست میزان مرگ ناشی از عفونت پس از جراحی را به شدت کاهش دهد.

این نظریه همچنین توانست علت بیماری‌های خطرناکی مانند سل، دیفتری، وبا، سوزاک، حصبه، کزاز، زات‌الریه و طاعون را نوعی باکتری معرفی کند و مسیر درمان این بیماری‌ها را هموار سازد.

نظریه میکروبی پاستور به سرعت در علم پزشکی گسترش یافت و باعث شد پزشکان و جراحان با رعایت اصول بهداشتی، تعداد زیادی از بیماران را از مرگ ناشی از عفونت نجات دهند.

نظریه میکروبی نه تنها پایه‌گذار علم باکتری‌شناسی شد، بلکه انقلابی در پیشگیری و درمان بیماری‌های عفونی ایجاد کرد.

این مقاله را هم بخوانید:  چرا باید آثار عبدالحسین زرین کوب را بخوانیم؟

آغاز عصر طلایی باکتری‌شناسی

بیماری سیاه زخم: چالش بزرگ مزرعه‌داران

در یکی از روزها، توجه لویی پاستور به بیماری خطرناک سیاه زخم جلب شد؛ بیماری‌ای که جان بسیاری از حیوانات مزرعه مانند گوسفند، بز، اسب و گاو را می‌گرفت و خسارت‌های سنگینی به مزرعه‌داران وارد می‌کرد. این بیماری که گاهی انسان‌ها را نیز مبتلا می‌کرد، دانشمندان و محققان بسیاری را به مطالعه و تحقیق واداشت.

در سال 1876، رابرت کخ با کشف باسیل سیاه زخم (نوعی باکتری گرم مثبت میله‌ای شکل) توانست علت بیماری را شناسایی کند. او نشان داد که مرحله هاگی شکل این باکتری (باسیلوس آنتراسیس) حتی پس از مرگ حیوان آلوده در محیط باقی می‌ماند و خاصیت بیماری‌زایی خود را حفظ می‌کند. حیوانات دیگر با تغذیه از علوفه آلوده، این باکتری را وارد بدن خود کرده و به بیماری مبتلا می‌شدند.

این مقاله را هم بخوانید:  چارلز دیکنز: نابغه‌ای که رنج‌های کودکی‌اش دنیای ادبیات را تغییر داد

نقش پاستور در تکمیل تحقیقات سیاه زخم

لویی پاستور با بررسی نظریه رابرت کخ، صحت اطلاعات او را تأیید کرد و تحقیقات او را تکمیل نمود. پاستور کشف کرد که عامل انتقال این باکتری، کرم‌های خاکی هستند که باکتری را در محیط‌های دیگر پخش کرده و آن مناطق را آلوده می‌کنند. او برای متوقف کردن شیوع سیاه زخم، راهکاری مشابه درمان بیماری کرم‌های ابریشم ارائه داد.

پاستور پیشنهاد داد اجساد حیوانات بیمار را بسوزانند و بقایای آن‌ها را در عمق زیاد خاک دفن کنند تا عامل بیماری به‌طور کامل از بین برود. این روش ساده اما مؤثر توانست شیوع سیاه زخم را متوقف کند و خسارت‌های ناشی از آن را کاهش دهد.

اقدامات پاستور در کنترل بیماری سیاه زخم نه تنها باعث شد نظریه میکروبی بودن بیماری‌ها اعتبار بیشتری پیدا کند، بلکه زمینه‌ساز آغاز عصر طلایی باکتری‌شناسی شد. این دوره، با کشفیات پاستور و سایر دانشمندان، باعث پیشرفت چشمگیر علم پزشکی و شناخت بهتر بیماری‌های عفونی شد و مسیر درمان بسیاری از بیماری‌ها را هموار کرد.

این مقاله را هم بخوانید:  چرا ارنست همینگوی عجیب‌ترین مرد جهان بود؟ + آثار برجسته

واکسن‌ها و نبرد با بیماری‌ها

واکسن هاری: نجات بیماران از مرگ حتمی

ایده واکسیناسیون با تلاش‌های ادوارد جنر آغاز شد، کسی که در سال 1796 برای اولین بار با استفاده از ویروس آبله گاوی توانست فردی را از ابتلا به آبله انسانی مصون کند. این دستاورد، الهام‌بخش لویی پاستور شد تا تحقیقات خود را بر روی بیماری‌هایی که عامل آن‌ها ویروس‌ها بودند، آغاز کند.

یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای پاستور در این زمینه، کشف واکسن هاری بود. او پس از ماه‌ها تحقیق، دریافت که کشت ویروس در شرایط آزمایشگاهی می‌تواند باعث تضعیف عامل بیماری‌زا شود. پاستور توانست با استفاده از این روش، واکسن هاری را تولید کند و آن را روی بیماران آزمایش کند. این واکسن جان هزاران انسان و حیوان مبتلا به هاری را از مرگ حتمی نجات داد و به یکی از مهم‌ترین دستاوردهای تاریخ پزشکی تبدیل شد.

واکسن سیاه زخم: حمایت از دامداران

در ادامه تحقیقات خود، پاستور به بیماری سیاه زخم توجه ویژه‌ای نشان داد؛ بیماری‌ای که خسارت‌های فراوانی به دامداران وارد کرده بود. او پس از تحقیقات گسترده، توانست ویروس سیاه زخم را با کشت مصنوعی ضعیف کند و واکسن مؤثری برای آن تولید کند. پاستور این واکسن را روی دام‌ها آزمایش کرد و نتایج فوق‌العاده‌ای به دست آورد.

این واکسن نه تنها باعث کاهش قابل توجه مرگ‌ومیر دام‌ها شد، بلکه اعتماد دامداران را به علم پزشکی افزایش داد. واکسن سیاه زخم کمک بزرگی به صنعت دامداری کرد و توانست خسارت‌های اقتصادی ناشی از این بیماری را کاهش دهد.

این مقاله را هم بخوانید:  انوشه انصاری: بانوی فضانورد و پیشگام ایرانی در جهان علم

تکامل دانش واکسیناسیون

کشف واکسن‌های هاری و سیاه زخم توسط پاستور، نقطه عطفی در تاریخ پزشکی بود که نشان داد می‌توان با تضعیف ویروس‌ها در شرایط آزمایشگاهی، ایمنی بدن را در برابر آن‌ها افزایش داد. این دستاوردها، پایه‌گذار عصر مدرن واکسیناسیون شدند و مسیر درمان بسیاری از بیماری‌های ویروسی را هموار کردند.